Dyrektywy dla Inkwizycji

Dyrektywy dla Inkwizycji



W roku 1215 na Soborze Laterańskim Papiestwo ustanowiło centralną naukę Katolicyzmu rzymskiego, doktrynę o transsubstancjacji.
Jednocześnie ustanowiono urząd, którego celem było tropienie i likwidowanie tych, którzy ośmieliliby się na to, aby odrzucić tę czy inne nauki ustanowione przez papiestwo. Urzędem tym była Inkwizycja.
Warto pamiętać, że ustanowieniu transsubstancjacji towarzyszy ustanowienie Inkwizycji.
Sobór Laterański w 1215 roku ustanowił inkwizycję episkopalną, to znaczy, że każdy biskup miał podejmować działania w celu wykrycia występowania herezji w jego diecezji, aby ją z zniszczyć. (The History of Christianity, Justo l. Gonzales, Vol. 1, Harper & Row, Publishers, San Francisco, 1948, str. 310,).
Na mocy słynnej bulli ‘ad exstirpanda’, z roku 1252, papież Innocent IV zaaprobował tortury jako sposób postępowania w celu wymuszenia zeznań.
„Dyrektywy dla inkwizytorów” 
Poniższe dyrektywy są zaczerpnięte z Directorium Inquisitorum, opublikowanego w Rzymie w październiku 1584 roku z polecenia Kardynałów Generalnej Inkwizycji; dedykowane papieżowi Grzegorzowi XIII; z wersji angielskiej tłumaczonej przez J.P. Callendera, ‘Illustrations of Popery, Nowy Jork 1838.
Umieszczone jako Appendix 1, w książce „Rome and the Bible”, David W.Cloud, published by Way of Life Literature, Bethel Baptist Print Ministry, Canada.
“Ze względu na konieczność zbawienia wszyscy wierzący w Chrystusa są poddanymi rzymskiego Pontifa, który nosi dwa miecze i sądzi wszystkich, nie będąc sądzonym przez kogokolwiek. Oznajmiamy, mówimy, definiujemy i ogłaszamy, że poddanie się rzymskiemu Pontifowi jest konieczne do zbawienia.”
„Heretykiem jest ten, który nie wierzy w to, czego naucza hierarchia rzymska. Heretyk zasługuje na bóle ognia. Zgodnie z ewangelią, kanonami, prawem cywilnym i zwyczajami, heretyk musi zostać spalony.’
„ Heretykiem jest ten, kto odstępuje od któregokolwiek artykułu wiary.”
„Spowiednicy nie mogą udzielać rozgrzeszenia tym, którzy przechowują księgi uważane za potępione. Ten, kto pisze książki zawierające herezję zostanie uznany za heretyka. Ten, kto przechowuje zakazane książki, zostanie uznany za sprzymierzeńca heretyków.”
„Ten, kto grzebie zwłoki ludzi, którzy byli ekskomunikowani, bądź tych, którzy ich przyjmowali, bronili albo byli ich zwolennikami, nie otrzyma rozgrzeszenia dopóki nie wykopie zwłok, a miejsce to zostanie pozbawione zwyczajowej nietykalności grobu.”
„Heretyk może zostać oskarżony i potępiony po śmierci.”
„Po śmierci heretyka jego majątek zostanie zajęty.”
„Samo podejrzenie o herezję wystarczy, aby wymagano oczyszczenia się z podejrzeń”
(Oczyszczenie z oskarżeń bądź podejrzeń polegało na złożeniu przysięgi; uw. moja)