BIBLIA MÓWI PRAWDĘ KATOLIKOM

Dr Bartholomew F. Brewer (były ksiądz rzymskokatolicki)

PRAWDZIWY KOŚCIÓŁ?

Rzymski katolicyzm twierdzi, że jest prawdziwym kościołem Boga. Jego członkowie mają być posłuszni biskupowi Rzymu, który nazywany jest Następcą Świętego Piotra, Księciem Apostołów i Zastępcą Chrystusa. Rzymski katolicyzm zbudowany jest na twierdzeniu, że w Ewangelii Mateusza 16,13-19 Jezus ustanowił Piotra pierwszym papieżem i w ten sposób założył swój kościół i ustanowił papiestwo. Jeżeli to prawda, to wszyscy prawdziwi chrześcijanie muszą zostać katolikami. Jeżeli to fałsz, to cała religia katolicka jest fałszywa, ma charakter kultu i żaden prawdziwy chrześcijanin nie może utożsamiać się z jej systemem. Musimy więc przeszukać Biblię, by poznać prawdę. Biblia nie jest jedynie dziełem ludzi: "Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie" (2 P 1,21). "Wszelkie Pismo od Boga natchnione jest i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości - aby człowiek Boży byt doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu (2 Tm 3,16-17). "Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa [Biblia] nie przeminą" (Mt 24,35).

Pismo zawiera w sobie wewnętrzne świadectwo swej autentyczności, wiarygodności, skuteczności i wystarczalności. O tym samym świadczy historia. Choć niektóre przekłady Biblii są lepsze od innych, wszystkie są wystarczająco rzetelne dla celów ogólnego studium. W słowach Jezusa, zapisanych w Ewangelii Mateusza 16,18 ["Ty jesteś Piotr [petros - kamyk] i na tej Skale [petra - skała, potężna opoka] zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą"], wykorzystany jest zaimek wskazujący "taute", odnoszący się do wyznania Piotra - "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego" - jako skały. Jezus powiedział: "Ty jesteś Piotr (petros, kamień - wszyscy wierzący są kamieniami; patrz 1 P 2,5 i Efezjan 2,21) i na tej skale (petra, potężna opoka -wyznanie, że Jezus jest Chrystusem) zbuduję mój kościół". On nie obiecał zbudować swojego Kościoła na Piotrze. Jezus nie powierzyłby tak drogocennej rzeczy, jak swój Kościół, przywództwu choćby jednego omylnego człowieka, nie mówiąc już o całym ich łańcuchu. Rzymski papież nazywany jest Zastępcą Syna Bożego (Vicarius Filii Dei). W Biblii zauważamy, że aby zająć miejsce Jezusa na ziemi posłany został Duch Święty, nie papież. Duch Święty jest Jego zastępcą - został posłany przez Boga, aby wprowadzać nas we wszelką prawdę (J 16,7-15), a Pismo Święte zostało nam dane dla nauczania, przekonywania, poprawiania i kształcenia w sprawiedliwości (2 Tm 3,16). Chrystus nie pozostawił swojego Kościoła w rękach ludzi. On sam jest w dalszym ciągu jego Głową. On przemawia do nas przez swoje nieomylne Słowo, Pismo Święte i przez swego wszech-obecnego i nieomylnego Ducha Świętego. Pamiętajmy, że Jezus jest Opoką i jedyną Głową Kościoła (1 Kor 3,11). "Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus". Skałą jest Chrystus: 1 Kor 10 4. On jest Głową kościoła: Ef 1,22-23. Jest kamieniem węgielnym: Ef 2,20. Około trzydziestu czterech razy w Starym Testamencie Bóg jest nazwany Skałą (Opoką) lub Skałą Izraela. Biblia wyraźnie naucza, że gdy Jezus założył swój Kościół, miał być Jego jedyną Głową, Duch Święty miał być jego Zastępcą i Przewodnikiem, a Biblia jedynym autorytetem w sprawach wiary i moralności. Wszyscy prawdziwi chrześcijanie tworzą PRAWDZIWY KOŚCIÓŁ (ci, w których zamieszkuje Duch Święty, którzy wierzą w naukę Chrystusa i są Mu posłuszni). Prawdziwi wierzący są w Biblii nazwani "chrześcijanami", nie "katolikami". Dz 11,26: "Uczniowie zostali nazwani chrześcijanami". Dz 26,28: "(...) przekonałbyś mnie i zrobił ze mnie chrześcijanina". 1 P 4,16: "(...) cierpi jako chrześcijanin". Nie było katolików, dopóki chrześcijaństwo nie przemieszało się z pogaństwem, tworząc religię państwową około roku 315 po Chrystusie. Prawdziwi chrześcijanie byli posłuszni Bożemu słowu i nie przyłączyli się do pogańskiego zepsucia. Bramy piekła nie przemogły prawdziwych wierzących. Jest ich niewielu, a ich droga jest wąska. Wolą cierpieć męczeństwo niż zdecydować się na kompromis wobec słowa Bożego lub wyprzeć się swojego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. "Ludu mój, wyjdźcie z niej, byście nie mieli udziału w jej grzechach i żadnej z jej plag nie ponieśli" (Ap 18,4). Wierzący nie mogą utożsamiać się z fałszywymi kościołami lub takimi, które zgadzają się na kompromis!

Dr Bartholomew F. Brewer (były ksiądz rzymskokatolicki)

PAPIEŻ
Papież nazywany jest "Ojcem Świętym" (patrz encyklika papieża Leona XIII). Jest również nazywany "naszym Najświętszym Panem", papież Pius X (patrz "Przysięga kardynałów"). Moreri, sławny historyk, powiedział: "Wojna przeciw Papieżowi jest wojną przeciw Bogu, wiedząc, że Papież jest Bogiem, a Bóg jest Papieżem". Decjusz powiedział: "Papież może zrobić wszystko, co może zrobić Bóg". Papież Leon XIII powiedział o sobie: "Najwyższym nauczycielem w kościele jest Biskup Rzymu. Jedność umysłów wymaga więc, obok doskonalej zgodności w jednej wierze, całkowitego podporządkowania się i posłuszeństwa woli Kościoła i Biskupa Rzymu jak samego Boga". Papież Pius X powiedział: "Papież jest nie tylko przedstawicielem Jezusa Chrystusa, lecz jest samym Jezusem Chrystusem ukrytym pod zasłoną ciała. Co papież mówi? To mówi Jezus Chrystus". Papież Pius XI stwierdził: "Wiecie, że jestem Ojcem Świętym, reprezentantem Boga na ziemi, Zastępcą Chrystusa, co oznacza, że jestem Bogiem na ziemi". Wszystko to są bluźnierstwa!  Izajasz 44,8: "Czy jest Bóg oprócz mnie?" Mateusz 23,9: "Nie nazywajcie nikogo na ziemi swoim ojcem". Efezjan 4,5: "Jeden jest Pan". Filipian 2,11: "Jezus Chrystus jest w chwale Boga Ojca". 1 P 5,3: "Nie jak0 panujący nad tymi". 1 P 5,1-4: "Proszę ja, również starszy". Piotr nazywał siebie starszym, nie papieżem.

Nie zgodził się żeby ktoś klękał przed nim (Dz 10,25-26) mówiąc: "Wstań, ja też jestem człowiekiem". Apostołowie kłócili się ze sobą o to, kto jest największy w Królestwie (Mt 18,1), co oznacza, że nie wiedzieli nic na temat tego, jakoby Piotr miął być Głową Kościoła. Piotr i inni apostołowie mogliby cieszyć się bogactwem i władzą, jaką mają rzymscy papieże, gdyby tylko chcieli. Potrafili pociągać za sobą tłumy, mogli uzdrawiać chorych i wskrzeszać umarłych oraz dokonywać wiele innych cudów. Mogliby nagromadzić wiele złota i bogactw i dowodzić zwycięskimi armiami, ale rozdawali wszystko, co składano u ich stóp (Dz 4,37; 3,6). Cieszyli się, że zostali uznani za godnych cierpieć dla imienia Jezusa Chrystusa (Dz 5,41). Jak ktoś mógłby być tak naiwny, by sądzić, że papiestwo wyrosło z ich pokory i prostoty? Urząd papieża ma pochodzenie pogańskie i nie jest możliwe uzasadnienie go w jakikolwiek sposób na podstawie Biblii. Ze względu na działanie i posługę Ducha Świętego urząd taki nie jest ani konieczny, ani pożyteczny.

KAPŁAŃSTWO

Katolicyzm naucza, że podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus ustanowił dwunastu apostołów kapłanami i że władza kapłańska była przekazywana przez 2000 lat. Nauczanie to jest wyraźnie sprzeczne z Pismem. W Starym Testamencie dzieło Chrystusa było wyobrażane przez trzy urzędy: proroka, kapłana i króla. Naród izraelski posiadał każdy z nich. Wraz z przyjściem Chrystusa każdy z tych urzędów znalazł w Nim swoje wypełnienie. Dlatego w Nowym Testamencie nie istnieje potrzeba kapłanów składających ofiary.

J 19,30: "Wykonało się"; 1 Tm 2,5: "Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus". Hbr 7,17: "Ty [Chrystus] jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka". Hbr 7,24: "Ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające". Hbr 7,25: "Zawsze żyje, aby się wstawiać za nimi". Hbr 7,27: "Nie jest zobowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary". Hbr 9,12: “(...) zdobywszy wieczne odkupienie”. Hbr 10,10: "Uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze". 1Kor 12,28: "I tak ustanowił Bóg w kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli..." (nie ma mowy o kapłanach). Ef 4,11: "I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami" (ponownie nie ma mowy o kapłanach). 1 P 5,1-3: "(...) proszę ja, również starszy, a przy tym świadek Chrystusowych cierpień" (nic o byciu kapłanem). Kapłan to nie to samo co pastor czy starszy. Idea kapłana-pośrednika, który składa ofiary Bogu, pojawiła się w katolicyzmie i ukształtowała za życia Cypriana, autorytetu teologicznego na Zachodzie do czasów Augustyna. Na nim spoczywa część odpowiedzialności za zmieszanie chrześcijaństwa z pogaństwem. Nigdzie w Biblii nie ma dowodu na istnienie - po czasach Chrystusa - kapłanów - pośredników składających Bogu ofiary.

MSZA

Katolicyzm naucza, że msza jest bezkrwawą ofiarą ciała i krwi Chrystusa. Naucza również, że jest tą samą ofiarą, co ofiara na krzyżu. Oba te twierdzenia są sprzeczne z nauczaniem, jakie Bóg zawarł w Biblii. Hbr 7,27: "To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarowując samego siebie". Hbr 9,11-15: "przez własną krew wszedł raz na zawsze do miejsca świętego". Hbr 9,28: "Chrystus raz jeden był ofiarowany". Hbr 10,10: "raz na zawsze". Hbr 10,11-12: "złożywszy raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy". Hbr 10,14: "Jedną bowiem ofiarą udoskonalił na wieki". Hbr 10,15-20: "już więcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy".

Jeżeli Chrystus jest składany ponownie jako ofiara przez rzymskokatolickich kapłanów - jak sami twierdzą - to powyższe teksty Pisma Świętego nie są prawdziwe. Dzisiaj na całym świecie codziennie odprawia się ponad sto tysięcy mszy. Jezus musiałby cierpieć straszliwą agonię Kalwarii przynajmniej sto tysięcy razy w ciągu każdych dwudziestu czterech godzin, a nie jedynie "raz na zawsze", jak naucza Pismo. Musimy wierzyć Pismu. Jeżeli naprawdę kochamy Jezusa jako naszego Pana i staramy się postępować zgodnie z Jego słowem, nie będziemy uznawać nauczania o tym, że chleb i wino zmieniają się" w ciało i krew Chrystusa, a potem składane są Bogu jako ofiara, przez którą dokonuje się zadośćuczynienie za grzechy. Gdy Jezus powiedział: "To jest moje ciało" i "To jest moja krew", nie "zmienił" ich substancji, ale wyjaśniał, że paschalny chleb i paschalne wino "reprezentują" Jego. Jezus nie powiedział touto gignetai: "to stało się" lub “to zostało przemienione". lecz touto esti, co może jedynie oznaczać: “to reprezentuje” lub “to oznacza”. Podobnie jak pascha była pamiątką, tak też pamiątką jest wieczerza Pańska aż do dnia, kiedy Chrystus powróci. Broniąc doktryny transsubstancjacji rzymski katolicyzm odchodzi od dosłownego znaczenia Biblii, jednym słowem kłamie . Powiedzmy wraz z apostołem Pawłem: Nie jesteśmy bowiem jak wielu, którzy kupczą słowem Bożym" (2 Kor 2,17).

BIBLIA MÓWI PRAWDĘ KATOLIKOM

Dr Bartholomew F. Brewer (były ksiądz rzymskokatolicki)

SPOWIEDŹ CZYLI SAKRAMENT POKUTY

Rzymski katolicyzm naucza, że jego kapłani sprawują władzę odpuszczania grzechów słuchając spowiedzi i udzielając przebaczenia jako słudzy Boga i w Jego imieniu. Nauczanie takie nie pochodzi z Biblii. Ezd. 10,11: "A teraz wyznajcie wykroczenie swoje wobec Pana, Boga ojców waszych". Mk. 2,7: "Któż może odpuszczać grzechy, jeśli nie Bóg sam jeden?" Dz.Ap. 4,12: "Nie ma w żadnym innym zbawienia". Dz.Ap. 8,12: "odwróć się więc od swego grzechu i proś Pana, a może ci odpuści twój zamiar" (Piotr nie wysłuchał jego spowiedzi i nie przebaczył mu grzechów, lecz powiedział: "Proś Pana"). 1Jn. 1,7: "Krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu". 1Jn. 1,9: "Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wiemy i sprawiedliwy, odpuści je nam" (wyznajemy Bogu, nie kapłanowi). 1Jn. 2,1: "Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy rzecznika wobec Ojca - Jezusa Chrystusa sprawiedliwego".

W całej Biblii odpuszczenie grzechów i zbawienie związane są z wiarą w Chrystusa, a nie z kapłańskim rozgrzeszeniem. Aby podeprzeć swoją ziemską pozycję katolicyzm fałszywie interpretuje teksty Ewangelii Mateusza 16,19: "I tobie dam klucze do królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie" i Mt 18,18: "Wszystko, co zwiążcie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie" oraz Jn. 20,23: "Którym opuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane". Przede wszystkim "klucze królestwa" oznaczają władzę głoszenia drogi zbawienia w Chrystusie. Jest to przywilej i obowiązek wszystkich chrześcijan. Władza związywania i rozwiązywania to przede wszystkim posłanie do zwiastowania ewangelii, wyzwalające tych, którzy w nie uwierzą i pozostawiające w kajdanach tych, którzy je odrzucą. Rzymski katolicyzm błędnie interpretuje ten tekst aby podeprzeć praktykę wyznawania grzechów kapłanowi. Kontekst biblijny wyraźnie wskazuje jednak na to, że słowa z Ewangelii Mateusza 16, 19; 18,18 i Jana 20,23 skierowane były nie tylko do apostołów, lecz także do wierzących, którzy byli z nimi. Chrześcijanie moją głosić nawrócenie, natomiast o słuchaniu spowiedzi i co udzielaniu rozgrzeszenia nie ma w Biblii nic napisane aby człowiek mógł dać rozgrzeszenie drugiemu człowiekowi ,jedynie tylko Bóg ma do tego prawo. A spowiedź przez kapłanów została wymyślona dlatego ,aby można było wiedzieć co lud myśli i jakie dobra mają ,by można było z nich czerpacz korzyści materialne ,Niekiedy do dziś można usłyszeć w kościele katolickim jak ktoś ukradł drugiemu świnie ,lub zrobił cos na złość , i to właśnie było powiedziane w tak zwanej „świętej spowiedzi” której kapłan powinien dochować tajemnicy , ale tego nie czynią. ,bo to są ludzkie nakazy

USPRAWIEDLIWIENIE

Najważniejszym pytaniem w sferze religii jest: "Jak człowiek może uzyskać odpuszczenie grzechów?" Tutaj występują najpo-ważniejsze odchylenia od prawdy biblijnej. Biblia naucza, że odpuszczenie grzechów uzyskuje się przez "wiarę" (Dz 10,43) natomiast rzymski katolicyzm uczy, że dokonują tego sakramenty (w dodatku do wiary). Musimy być w tej sprawie bardzo dokładni, ponieważ apostoł Paweł powiedział że wszelki inny sposób zbawienia, nawet gdyby byt głoszony przez anioła, ma być przeklęty. Jezus powiedział, że ziarno zasiane na dobrej ziemi oznacza człowieka, który "zrozumiał" drogę zbawienia (Mt 13,23). Prosimy cię gorąco, żebyś przyjął drogę zbawienia głoszoną przez Jezusa i zrezygnował ze swej dotychczasowej. Pi-smo mówi: "Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chry-stusa" (Rz 5,1).

Pewien katolicki pisarz broniąc swojego kościoła wypowiedział słowa, które wszyscy powinniśmy usłyszeć. Stwierdził on, że jeśli jedynie wiarą człowiek przyjmuje zbawienie, to "cała tradycyjna struktura chrześcijaństwa jest niepotrzebnym i pustym przedstawieniem: msza, sakramenty ofiarnicze kapłaństwo, hierarchia nauczająca, papiestwo, praktyki, pokuty, ascetyzm, umartwienia, modlitwa. Rzeczy te są nawet przeszkodą, hańbą, straszliwym systemem kłamstw i dlatego należałoby je całko-wicie usunąć i zniszczyć" Philip Hughes, A Popular History of The Catholic Church, s. 176. Prawdziwe biblijne chrześcijań-stwo odrzuca twierdzenie, że zbawienie jest procesem moralnym, że grzesznik jest "czyniony" sprawiedliwym lub "dopełnia" swojego zbawienia przez własne uczynki. Posłuchaj, czego naucza Bóg w następujących słowach: J 3,3: "Jeśli się ktoś nie na-rodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego". J 3,16: "Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzone-go dal, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginał, ale miał życie wieczne". J 5,24: "Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia". Dz 4,12: "Nie ma w żadnym innym zbawienia". Rz 4,5: "Temu jednak, który nie wykonuje pracy, a wierzy w tego, co usprawiedliwia grzesznika, wiarę jego po-czytuje się za tytuł do usprawiedliwienia". Rz 4,6: "Zgodnie z pochwalą, jaką Dawid wypowiada o człowieku, którego Bóg usprawiedliwia niezależnie od uczynków". Rz 3,28: "Sądzimy bowiem, że człowiek osiąga usprawiedliwienie przez wiarę, niezależnie od pełnienia nakazów prawa". Rz 5,1: "Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę". Rz 10,3: "Albowiem nie chcąc uznać, że usprawiedliwienie pochodzi od Boga, uporczywie trzymając się własnej drogi usprawiedliwienia, nie pod-dali się usprawiedliwieniu pochodzącemu od Boga". Tt 3,5: "Nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas". 1 J 5,11-13: "Bóg dal nam życie wieczne, a to życie jest w jego Synu. Ten, kto ma Syna, ma życie, a kto nie ma Syna Bożego nie ma też i życia. O tym napisałem do was, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne".

Modlitwa: Chryste, w Twoim imieniu proszę o przebaczenie moich grzechów. Oddaję Ci swoje życie i przyjmuje Cię jako mo-jego jedynego Pana i Zbawcę. Pragnę, aby Duch Święty działał we mnie, abym mógł wypełniać Twoją wolę. Panie Jezu, po-nieważ tak mówi Twoje Słowo, wierzę, że wysłuchałeś mojej modlitwy, przebaczyłeś moje grzechy oraz że zamieszkałeś w moim życiu jako mój Pan i Zbawiciel. Obiecuję, że będę studiował Twoje Słowo i będę Ci wierny do końca swoich dni. Amen.

RZYMSKOKATOLICKIE INWENCJE

1. Prezbiterzy (starsi) nazwani "kapłanami" przez Lu-cjana II w.

2. Msza kapłańska ustanowiona przez Cypriana III w.

3. Modlitwy za zmarłych zaczęły się około 300 AD

4. Czynienie znaku krzyża 300 AD

5. Woskowe świece około 320 AD

6. Oddawanie czci aniołom, zmarłym świętym i obrazom 375 AD

7. Codzienna celebracja mszy 394 AD

8. Określenie "matka Boża" użyte po raz pierwszy przez Synod Efeski 431 AD

9. Kapłani zaczynają ubierać się odmiennie od świeckich 500 AD

10. Ostatnie namaszczenie 526 AD

11. Doktryna czyśćca wprowadzona przez Grzegorza 593 AD

12. Język łaciński używany w modlitwie i kulcie 600 AD

13. Modlitwy kierowane do Marii, świętych i aniołów oko-ło 600 AD

14. Pierwszy człowiek nazwany "papieżem" (Bonifacy III) 607 AD

15. Całowanie stóp papieża 709 AD

16. Król Franków Pepin nadaje doczesną władzę papie-żom 750 AD

17. Kult krzyża, obrazów i relikwii 786 AD

18. Woda święcona z solą błogosławiona przez kapłana 850 AD

19. Kult świętego Józefa 890 AD

20. Ustanowienie kolegium kardynałów 927 AD

21. Chrzest dzwonów wprowadzony przez papieża Jana XIII 965 AD

22. Kanonizacja zmarłych świętych przez papieża Jana XV 995 AD

23. Post w piątki i podczas Wielkiego Postu 998 AD

24. Msza kształtująca się stopniowo jako ofiara,

w której uczestnictwo zostało uznane za obowiązkowe XI w.

25. Celibat duchowieństwa 1079 AD

26. Różaniec przejęty (z pogaństwa) przez Piotra Pustel-nika 1090 AD

27. Inkwizycja ustanowiona przez Synod Weroński 1184 AD

28. Sprzedaż odpustów 1190 AD

29. Siedem sakramentów zdefiniowane przez Piotra Lombarda XlI w.

30. Transubstancjacja zdefiniowana przez Innocentego III 1215 AD

31. Spowiedź uszna (ryt pojednania) jako wyznanie grze-chów kapłanowi zamiast Bogu wprowadzona przez Inno-centego III 1215 AD

32. Adoracja hostii wprowadzona przez Honoriusza III 1220 AD

33. Biblia zabroniona ludziom świeckim, umieszczona na indeksie Ksiąg Zakazanych przez Synod w Walencji 1229 AD

34. Angielski mnich Szymon Stock wprowadza szkaplerz 1251 AD

35. Sobór w Konstancji odbiera kielich ludowi przy ko-munii 1414AD

36. Czyściec ogłoszony dogmatem przez Sobór Florencki 1439 AD

37. Równy autorytet tradycji i Biblii (Sobór Trydencki) 1545 AD

38. Księgi apokryficzne dodane do Biblii (Sobór Trydenc-ki) 1546 AD

39. Credo Piusa IV narzucone jako oficjalne wyznanie wiary 1560 AD

40. Niepokalane poczęcie dziewicy Marii (nie to samo, co narodzenie Jezusa z dziewicy) proklamowane przez pa-pieża Piusa IX 1854 AD

41. Sylabus Błędów proklamowany przez Piusa IX, raty-fikowany przez Sobór Watykański, potępiający wolność religijną, wolność sumienia, wolność słowa, wolność pra-sy, wolność odkryć naukowych, które są nieaprobowane przez kościół rzymski, ogłaszający naukę o doczesnej władzy papieża nad wszelką władzą cywilną i państwową 1864 AD

42. Nieomylność papieża w sprawach wiary i moralności

proklamowana przez Sobór Watykański 1870 AD

43. Wniebowzięcie Marii (cielesne wzięcie do nieba wkrótce po jej śmierci) proklamowanie przez papieża Piusa XII 1950 AD

44. Maria ogłoszona "Matką Kościoła" przez papieża Pawła VI 1965

Kardynał Newman w książce "The Development of The Christian Religion" przyznaje, że "świątynie, kadzidło, lampy oliwne, ofiary wotywne, woda święcona, święta, szczególne okresy pobożności, procesje, błogosławienie pól, szaty kapłańskie, tonsu-ra [księży zakonnych i zakonników], obrazy (...) są pochodzenia pogańskiego" (s. 359). W Biblii czytamy jednak, że prakty-kowanie tych tradycji jest przekreślaniem słowa Bożego (Mt 15,16) i oddawaniem czci na próżno (Mt 15,9); patrz także 2 J 9-10. Biblia sama stwierdza, że droga zbawienia jest tak prosta, że "nawet głupi na niej nie zbłądzi" (Iz 35,8; Biblia Brytyjska). "Gdy ślepy prowadzi ślepego, obaj upadną" (Mt 14,15). Pilną potrzebą naszych czasów jest badanie niezmiennej Biblii, aby zobaczyć, czy to, co mówią nam papieże, kardynałowie, biskupi, kapłani i nauczyciele jest prawdą, czy też nie. Tak czyniono w czasach apostolskich: "Ci [mieszkańcy Berei] byli szlachetniejsi od Tesaloniczan, przyjęli naukę z całą gorliwością i co-dziennie badali Pisma, czy istotnie tak jest". (Dz 17,11). Ci, którzy inaczej głoszą ewangelię, niż jest ona zapisana w Biblii, znajdują się pod Bożym przekleństwem: "Ale gdybyśrny nawet my lub anioł z nieba głosił wam ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy - niech będzie przeklęty!" (Ga 1,8). Nie daj się oszukać przez fałszywych nauczycieli. Spójrz do Listu do Ko-losan 2,8. Sprawdzaj wszystko! (1 Tes 5,21). Prawdy biblijne zawarte w tej broszurze przedstawiamy w duchu chrześcijańskiej miłości. Prosimy, żebyś rozważył je obiektywnie po to, byś mógł wraz z psalmistą powiedzieć: "Drogę wierności obrałem" (Ps 119,30).