CZŁOWIEK, KTÓRY
ZAPOMNIAŁ
JAK BYĆ WDZIĘCZNYM - KAZANIE Z OKAZJI ŚWIĘTA DZIĘKCZYNIENIA
(KAZANIE NR 65 Z
I KSIĘGI MOJŻESZOWEJ)
THE MAN WHO FORGOT TO BE THANKFUL – A THANKSGIVING SERMON (SERMON #65 ON THE BOOK OF GENESIS) (Polish)
Dr. R. L.
Hymers, Jr.
Kazanie głoszone
w kościele „Baptist Tabernacle” w Los Angeles
w niedzielny poranek 18-go listopada 2012 A sermon preached at the Baptist Tabernacle of Los Angeles Lord’s Day Morning, November 18, 2012
„Lecz przełożony podczaszych nie
pamiętał o Józefie, bo zapomniał o nim.”
(I Mojżeszowa 40:23). |
Przełożony podczaszych obraził faraona. Został wtrącony do tego samego
więzienia, w którym przebywał Józef. Był był Hebrajczykiem, oskarżonym o
przestępstwo, którego nie popełnił. Jednak Pan był z nim, dlatego też zarządca
więzienia ustanowił Józefa nad wszystkimi więźniami. Pierwszej nocy egipski
podczaszy miał sen i zapytał Józefa o jego znaczenie. Józef odpowiedział, że z
pomocą Bożą wytłumaczy mu sen, a następnie zinterpretował go, mówiąc, że
podczaszy odzyska wolność i wróci do łask faraona. Podczaszy obiecał, że po
wyjściu z więzienia, wspomni przed faraonem o niewinności Józefa. Trzy dni
później wykład snu sprawdził się, a przełożony podczaszych wyszedł na wolność i
powrócił do swoje pozycji na dworze faraona.
Józef był pewien, że teraz w pałacu ma przyjaciela, który wstawi się za nim
przed faraonem i opowie o jego niewinności. Jednak mijały tygodnie, potem
miesiące, a od przełożonego podczaszych nie było żadnej wieści. Podczaszy nie
mógł całkowicie zapomnieć o Józefie, ale bez wątpienia zbyt się bał, by
przedłożyć jego sprawę faraonowi. Mógłby go tym rozgniewać i na nowo zostać
wtrąconym do więzienia. Być może był jakiś inny powód. W każdym razie
przełożony podczaszych zapomniał o Józefie. Gdyby Józef wyrządził mu jakąś
krzywdę, to z pewnością by o nim nie zapomniał, ale ponieważ Józef okazał mu
pomoc, to szybko puścił jego osobę w niepamięć. „Lecz przełożony podczaszych
nie pamiętał o Józefie, bo zapomniał o nim.” (I Mojżeszowa 40:23).
Jakiż to obraz niewdzięczności! Jakże często rodzaj ludzki okazuje
niewdzięczność! Podczaszy był człowiekiem, który zapomniał, jak być wdzięcznym.
Stanowi to coraz częstszą cechą ludzi żyjących w naszych złych czasach. Apostoł
Paweł powiedział:
„A to wiedz, że w
dniach ostatecznych nastaną trudne czasy: Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi,
chełpliwi, pyszni, bluźnierczy, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni”
(2 Tymoteusza 3:1-2).
„Rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni”. Jakiż to opis pokolenia „w
dniach ostatecznych”! Przełożony podczaszych przedstawia obraz wielu
dzisiejszych ludzi. „Lecz przełożony podczaszych nie pamiętał o Józefie, bo
zapomniał o nim.” (I Mojżeszowa 40:23). Oto pokolenie, które jest
„niewdzięczne” i „bezbożne”. W trzech dziedzinach młodzi ludzie zapominają
często o okazywaniu wdzięczności.
I. Po pierwsze, wielu nie okazuje
wdzięczności rodzicom.
Biblia uczy: „Czcij ojca swego i matkę swoją”. Dwukrotnie jest to zapisane
w Starym Testamencie (w II Mojżeszowej 20:12 i V Mojżeszowej 5:16) oraz sześć
razy w Nowym (w Ew. Mateusza 15:4; 19:19; Ew. Marka 7:10; 10:19; Ew. Łukasza
18:20; Efezjan 6:2). Jest to przykazanie bez żadnych warunków. Nie jest tam
napisane: „Czcij ojca swego i matkę swoją, jeżeli są dla ciebie dobrzy”. Tam
pisze po prostu, abyś ich czcił. Kiedy widzisz matkę biorącą w ramiona płaczące
dziecko, czy nie przypomina ci to, że twoja mama robiła tak samo z tobą? Czy
kiedykolwiek zastanawiałeś się, co twoja matka zrobiła dla ciebie, jak
zmieniała twoje brudne pieluchy, czuwała nad tobą, prała i prasowała twoje
ubrania, karmiła cię, modliła się o ciebie, czekając, gdy wracałeś późno,
martwiła się i myślała o tobie jako o jej skarbie?
Dziękuję Bogu za to, że moja mama uczyła mnie mówić, gdy miałem sześć
miesięcy. Dziękuję Mu, że czytała mi, gdy jako młody chłopiec często
chorowałem, a wówczas nie było jeszcze telewizji. Nawet teraz, gdy odeszła już
tak dawno temu, czuję jej rękę na swoim czole i pocałunek na policzku. Każdego
dnia dziękuję Bogu za moją kochaną mamę . A ty? Kiedy po raz ostatni
powiedziałeś swej matce, że ją kochasz?
Thaddeus Stevens był jednym z najpotężniejszych mówców amerykańskich w
czasach wojny secesyjnej. Kulał na jedną nogę. Jego matka pracował dniami i
nocami, by zapewnić mu edukację. Kiedy zaczął odnosić sukcesy jako prawnik,
każdego tygodnia dawał jej złotą monetę, by mogła złożyć ją na niedzielną
kolektę w kościele baptystycznym, do którego uczęszczała. Do dzisiaj obok jej
grobu wiosną i latem można zobaczyć kwitnące róże i inne kwiaty. Thaddeus
Stevens pozostawił znaczną kwotę pieniędzy po to, by zawsze na jej grobie były
kwiaty.
Obok kościoła w Szkocji stoi nagrobek postawiony przez wielkiego misjonarza
- doktora Dawida Livingstone'a oraz jego braci i siostry. Znajduje się na nim
taki napis:
Aby zaznaczyć
miejsce spoczynku
Neila Livingstone'a
oraz jego żony Agnes Hunter,
i wyrazić wdzięczność ich dzieci dla Boga
za niezamożnych lecz bogobojnych rodziców.
Neila Livingstone'a
oraz jego żony Agnes Hunter,
i wyrazić wdzięczność ich dzieci dla Boga
za niezamożnych lecz bogobojnych rodziców.
W „Królu Learze” Szekspir pokazał ogromny smutek starego króla i ojca,
który powiedział: „o ile dotkliwiej niż ukąszenie zjadliwego gadu boli
niewdzięczność dziecka!” [„Król Lear” w przekładzie Józefa Paszkowskiego].
Niewdzięczność to zawsze zła rzecz, ale najgorsza jest ta okazywana przez
dziecko swoim rodzicom. Szekspir napisał:
O
niewdzięczności,
Czarna diablico z marmurowym sercem,
Tyś ohydniejsza od morskiej potwory,
Kiedy się jawisz w dziecku. [j.w.]
Czarna diablico z marmurowym sercem,
Tyś ohydniejsza od morskiej potwory,
Kiedy się jawisz w dziecku. [j.w.]
Kiedy po raz ostatni powiedziałeś swej matce, że ją kochasz? Kiedy po raz
ostatni podziękowałeś ojcu za wychowanie? Niewdzięczność w stosunku do rodziców
jest czymś nikczemnym i okrutnym. „Lecz przełożony podczaszych nie pamiętał o
Józefie, bo zapomniał o nim..”
II. Po drugie, wielu nie okazuje
wdzięczności przyjaciołom i tym, którzy nam pomagają.
Jezus uzdrowił dziesięciu trędowatych i odesłał ich do kapłanów, by mogli
potwierdzić ich oczyszczenie. Jednak tylko jeden z nich powrócił do Jezusa, by
mu podziękować. Zbawiciel powiedział: „Czyż nie dziesięciu zostało
oczyszczonych? A gdzie jest dziewięciu? Czyż nikt się nie znalazł, który by
wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?” (Ew. Łukasza 17:17-18).
Pamiętamy zranienia i obrazy, ale jak niewielu z nas pamięta o tych, którzy
nam pomogli. Jako dziecko przeszedłem przez tak wiele trudności i doświadczeń,
że zawsze zaskakiwało mnie, gdy ktoś mi chciał pomóc, czy okazać zachętę. Dziś
rano chcę podziękować Bogu za tych, którzy to robili. Pamiętam doktora
Henry'ego M. McGowana i jego żonę, którzy jako pierwsi zabrali mnie do kościoła
baptystycznego. Pozwalali mi przychodzić do swego domu co wieczór, gdy będąc
nastolatkiem czułem się zagubiony i samotny. Pamiętam pana Raya Phillipsa,
który uczył mnie przemawiać publicznie. Pamiętam Murphy'ego i Lornę Lum, którzy
sprawili, że czułem się dobrze w chińskim kościele, będąc tam jedynym białym
chłopcem. Pamiętam panią Gwen Devlin, która w moim miejscu pracy, gdy wszyscy
rozeszli się już do domów, zachęcała mnie codziennie, abym wieczorami
uczęszczał do szkoły, nawet jeśli czułem, że nie mam sił tego robić. Pamiętam
pana Gene Wilkersona, który przez pięćdziesiąt lat był moim przyjacielem. Jakąż
pociechą było wiedzieć, że zawsze mogłem przyjść do jego mieszkania i przespać
się tam, gdy nie miałem innego miejsca na nocleg. Może dla kogoś, kto zawsze
miał mieszkanie, ta myśl może wydawać się dziwna. Ale dla biednego chłopca,
jakim byłem, przyjaciel taki jak pan Wilkerson był prawdziwą pociechą. Pamiętam
doktora Timothy Lin. Czasem był dla mnie bardzo surowy, ale bez niego byłbym
dzisiaj nikim. Kochałem go z całego serca, gdyż nauczył mnie niemalże
wszystkiego tego, co wiem na temat mojej służby. Pamiętam o mojej żonie, która
zawsze jest blisko, która zawsze kocha, pomaga i służy. Pamiętam o doktorze
Caganie, najdroższym i najlepszym przyjacielu, jakiego kiedykolwiek miałem.
Pamiętam każdego człowieka z grupy „39-ciu”, którzy poświęcili się, abyśmy nie
stracili naszego budynku zborowego. Dziękuję często w moich modlitwach za nich
i za innych ludzi. Czy kiedykolwiek zrobiłeś taką listę? Czy kiedykolwiek
powiedziałeś ludziom, jak bardzo jesteś za nich wdzięczny?
Będąc biednym chłopcem, znającym niewielu ludzi, którzy mogli mnie zachęcić
lub pomóc, byłem tak przepełniony wdzięcznością, że przez całe życie
dziękowałem za osoby, które wymieniłem. Jakąż radością było to robić. Zawsze
czułem się dobrze, mogąc za nich dziękować. Zachęcam, abyście i wy tak robili!
Dobry przyjaciel, prawdziwy mentor, są bezcenni!
To nie sztylet Brutusa uśmiercił Cezara, ale jego niewdzięczne serce.
Szekspir tak to wyraził:
Skoro go Cezar ujrzał śród zabójców,
Od broni zdrajców silniejsza niewdzięczność
Pokonała go. Wielkie serce pękło!
I płaszczem sobie zakrywając lica,
Przy piedestału posągu Pompeja,
Który tymczasem ciągle krwią się sączył,
Padł wielki Cezar!
– Juliusz Cezar, III, 2 [w tłumaczeniu Adama Pajgerta]
Od broni zdrajców silniejsza niewdzięczność
Pokonała go. Wielkie serce pękło!
I płaszczem sobie zakrywając lica,
Przy piedestału posągu Pompeja,
Który tymczasem ciągle krwią się sączył,
Padł wielki Cezar!
– Juliusz Cezar, III, 2 [w tłumaczeniu Adama Pajgerta]
Zawsze dziwili mnie i zasmucali ci, którzy „wykorzystywali” ludzi z naszego
zboru, a potem odchodzili bez słowa podziękowania. Myślę teraz o jednym z
liderów w naszym kościele, któremu opłacaliśmy szkołę, podobnie jak i jego
żonie, a którzy odeszli potem bez słowa podziękowania, doprowadzając do
podziału zboru. Myślę o pewnym młodym mężczyźnie, któremu moja matka bardzo
pomagała, a który pewnej nocy okradł ją z jej ślubnego prezentu – kompletu
srebrnych noży i widelców, doprowadzając ją do płaczu, gdyż traktowała go jak
swojego drugiego syna. Niech Bóg wam pomoże, abyście nigdy nie okazali się
ludźmi tak nikczemnymi! Zastanawiam się, jak tacy ludzie mogą uważać siebie za
członków rasy ludzkiej. Nikczemnicy! To o nich apostoł Paweł powiedział:
„Poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu
dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce
pogrążyło się w ciemności. Mienili się mądrymi, a stali się głupi.” (Rzymian
1:21-22).
„Lecz przełożony podczaszych nie pamiętał o Józefie, bo zapomniał o nim.”
Muszę zatrzymać się na moment i podziękować za doktora Clarence'a Macartneya
(1879-1957), bożego prezbiteriańskiego pastora, za temat tego kazania i
niektóre przykłady. Dr Macartney umarł w 1957 roku.
III. Po trzecie, wielu nie okazuje
wdzięczności Bogu.
Apostoł Paweł powiedział, że ludzie tego świata stają się poganami, gdyż
nie uwielbili Boga i nie okazali mu wdzięczności. Napisał on:
„Poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu
dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce
pogrążyło się w ciemności.” (Rzymian 1:21).
Niewdzięczność jest grzechem przeciwko Bogu. Często zapominamy podziękować
Bogu za błogosławieństwa, jakie na nas zsyła. Jest to grzechem. Apostoł Paweł
powiedział: „Za wszystko dziękujcie” (I Tesaloniczan 5:18).
Moja matka nawróciła się mając 80 lat. Odczuwała smutek i depresję, ale to
wszystko zmieniło się, gdy w końcu przyszła do Jezusa i nawróciła się.
Rozmawiając z nią po raz ostatni zobaczyłem, jak bardzo Chrystus zmienił jej
serce. Była wtedy w szpitalu, gdzie przeszła poważną operację. I chociaż stała
na progu śmierci, to była przepełniona wdzięcznością dla Boga. Rozmawialiśmy o
jej ulubionym prezydencie – Lincolnie. Rozmawialiśmy o jej ulubionym święcie
dziękczynienia. Zaśpiewała ze mną tę pieśń:
Kiedy wkoło ciebie burze srożą się,
A to wszystko, co stracone, smuci cię,
Wspomnij wszystkie dary, które Pan ci dał,
A w twym sercu zabrzmią nowe pieśni chwał.
(„Count Your Blessings” autor Johnson Oatman, Jr., 1856-1926).
A to wszystko, co stracone, smuci cię,
Wspomnij wszystkie dary, które Pan ci dał,
A w twym sercu zabrzmią nowe pieśni chwał.
(„Count Your Blessings” autor Johnson Oatman, Jr., 1856-1926).
A potem matka powiedziała: „Robercie, to naprawdę zaskakujące, co Bóg dla
nas uczynił!” Chociaż stała na progu śmierci, Bóg dał jej wdzięczność w sercu
za wszystkie błogosławieństwa, które na nas zsyła.
Kiedy pisałem część tego kazania, zadzwoniła do mnie pewna kobieta
zaniepokojona o swoją córkę, która wpadła w grzech. Przeczytałem jej to, co
napisałem o mojej matce. Powiedziałem jej, aby dziękowała, że jej córka ciągle
żyje i że może się o nią modlić, i że tak wiele błogosławieństw ta kobieta
doświadcza w swoim życiu. Apostoł Paweł powiedział: „Za wszystko dziękujcie”,
chociaż sam przechodził przez tak wiele prób i doświadczeń w swojej służbie.
Wspomnij wszystkie dary, które Pan ci dał,
A w twym sercu zabrzmią nowe pieśni chwał.
A w twym sercu zabrzmią nowe pieśni chwał.
Największy dar, jaki dał nam Bóg to Jego Syn - Pan Jezus Chrystus. Paweł
miał bogate słownictwo, ale kiedy mówił o Jezusie, to brakowało mu słów.
Jedyne, co był w stanie powiedzieć, to: „Bogu niech będą dzięki za
niewysłowiony dar jego.” (2 Koryntian 9:15).
Pastor Richard Wurmbrand z powodu głoszenia Ewangelii spędził 14 lat życia
w więzieniu w komunistycznej Rumunii. Przeżył tam miesiące w zamknięciu, w
samotności, lata fizycznych tortur, ciągły głód i chłód, udrękę indoktrynacji
oraz psychiczne męczarnie. Jak udało mu się przejść przez to wszystko,
pozostając zwycięskim chrześcijaninem? Pastor Wurmbrand napisał:
Jeżeli serce zostało
oczyszczone miłością Jezusa Chrystusa, jeżeli serce kocha Go, to może wytrzymać
wszelkie tortury... Jeżeli miłujesz Chrystusa tak, jak robiła to Maria, która
trzymała Chrystusa w swoich ramionach, gdy był dzieckiem... to będziesz w
stanie wytrzymać wszelkie tortury. (Richard
Wurmbrand, Th.D., Tortured
for Chrystus, Living Sacrifice
Books, wydanie z 1998 roku, str. 38)
A zatem pytanie sprowadza się do jednego – czy miłujesz Chrystusa? Jeżeli
tak, to możesz dziękować Bogu za Jego Syna, bez względu na próby, przez jakie
przechodzisz. Ale jeśli nie kochasz Chrystusa, to wcześniej czy później
doświadczysz w życiu rzeczy, które pozbawią cię wszelkiej nadziei.
Proszę cię dziś rano, abyś przyszedł do Jezusa, zaufał Mu i został
zbawiony! Na tym świecie nie ma żadnej nadziei bez Chrystusa. Jeśli będziesz Go
znał, to bez względu na to, co się stanie, będziesz mógł powiedzieć z
apostołem: „Bogu niech będą dzięki za niewysłowiony dar jego.” Prawdziwe
dziękczynienie pochodzi z serca tych, którzy doświadczyli miłości Chrystusa. On
umarł na krzyżu, płacąc cenę za nasze grzechy, a potem powstał z martwych, by
dać nam życie i nadzieję, która przezwycięża ten świat.
Proszę powstańcie i zaśpiewajmy hymn numer trzy na waszych kartkach. Był to
ulubiony hymn mojej mamy.
Kiedy wkoło ciebie burze srożą się,
A to wszystko, co stracone, smuci cię,
Wspomnij wszystkie dary, które Pan ci dał,
A w twym sercu zabrzmią nowe pieśni chwał.
Policz dary, które Pan ci dał.
Policz dary, któreś Odeń brał,
Policz dary, w których miałeś dział,
A w twym sercu muszą zabrzmieć pieśni chwał.
Pod brzemieniem pracy, troski, chorób, ran,
Kiedy ci się zdaje już bez wyjścia stan,
Gdy policzysz dary, oddasz Panu cześć,
Wtedy powiesz: Warto Zbawcy dać się wieść.
Policz dary, które Pan ci dał.
Policz dary, któreś Odeń brał,
Policz dary, w których miałeś dział,
A w twym sercu muszą zabrzmieć pieśni chwał.
Ma ktoś inny w różach, a ty w cierniach dział,
Wspomnij Bożą wierność, będziesz pokój miał.;
Policz wszystkie dary, których nie ma świat,
Że tak Bóg cię wiedzie, będziesz z tego rad.
Policz dary, które Pan ci dał.
Policz dary, któreś Odeń brał,
Policz dary, w których miałeś dział,
A w twym sercu muszą zabrzmieć pieśni chwał.
Choć problemy wszędzie i konfliktów toń,
Nie zniechęcaj się, Boża chroni cię dłoń;
Policz dary, które zsyła tobie Pan,
Jego pomoc będzie z tobą aż do niebios bram.
Policz dary, które Pan ci dał.
Policz dary, któreś Odeń brał,
Policz dary, w których miałeś dział,
A w twym sercu muszą zabrzmieć pieśni chwał..
(„Count Your Blessings” autor Johnson Oatman, Jr., 1856-1926)
[trzy pierwsze zwrotki zaczerpnięte ze „Śpiewnika pielgrzyma]
A to wszystko, co stracone, smuci cię,
Wspomnij wszystkie dary, które Pan ci dał,
A w twym sercu zabrzmią nowe pieśni chwał.
Policz dary, które Pan ci dał.
Policz dary, któreś Odeń brał,
Policz dary, w których miałeś dział,
A w twym sercu muszą zabrzmieć pieśni chwał.
Pod brzemieniem pracy, troski, chorób, ran,
Kiedy ci się zdaje już bez wyjścia stan,
Gdy policzysz dary, oddasz Panu cześć,
Wtedy powiesz: Warto Zbawcy dać się wieść.
Policz dary, które Pan ci dał.
Policz dary, któreś Odeń brał,
Policz dary, w których miałeś dział,
A w twym sercu muszą zabrzmieć pieśni chwał.
Ma ktoś inny w różach, a ty w cierniach dział,
Wspomnij Bożą wierność, będziesz pokój miał.;
Policz wszystkie dary, których nie ma świat,
Że tak Bóg cię wiedzie, będziesz z tego rad.
Policz dary, które Pan ci dał.
Policz dary, któreś Odeń brał,
Policz dary, w których miałeś dział,
A w twym sercu muszą zabrzmieć pieśni chwał.
Choć problemy wszędzie i konfliktów toń,
Nie zniechęcaj się, Boża chroni cię dłoń;
Policz dary, które zsyła tobie Pan,
Jego pomoc będzie z tobą aż do niebios bram.
Policz dary, które Pan ci dał.
Policz dary, któreś Odeń brał,
Policz dary, w których miałeś dział,
A w twym sercu muszą zabrzmieć pieśni chwał..
(„Count Your Blessings” autor Johnson Oatman, Jr., 1856-1926)
[trzy pierwsze zwrotki zaczerpnięte ze „Śpiewnika pielgrzyma]
(KONIEC KAZANIA)
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku”.
Kazania Doktora Hymers'a dostępne są przez internet pod adresem:
www.realconversion.com. Wybierz: „Kazania po Polsku”.
You may email Dr.
Hymers at rlhymersjr@sbcglobal.net, (Click
Here) – or you may
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Or phone him at (818)352-0452.
write to him at P.O. Box 15308, Los Angeles, CA 90015. Or phone him at (818)352-0452.
Pismo Święte czytane
przed kazaniem przez doktora Kreightona L. Chana: Kolosan 3:12-15.
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„Great is Thy Faithfulness” (autor Thomas O. Chisholm, 1866-1960).
Pieśń śpiewana solo przed kazaniem w wykonaniu Benjamina Kincaida Griffitha:
„Great is Thy Faithfulness” (autor Thomas O. Chisholm, 1866-1960).
SKRÓT KAZANIA
CZŁOWIEK, KTÓRY
ZAPOMNIAŁ,
JAK BYĆ WDZIĘCZNYM - KAZANIE Z OKAZJI ŚWIĘTA DZIĘKCZYNIENIA
(KAZANIE NR 65 Z I KSIĘGI MOJŻESZOWEJ)
Dr. R. L.
Hymers, Jr.
„Lecz przełożony podczaszych nie
pamiętał o Józefie, bo zapomniał o nim.”
(I Mojżeszowa 40:23).
(2 Tymoteusza 3:1-2)
I. Po pierwsze, wielu nie okazuje wdzięczności rodzicom.
II Mojż. 20:12;
V Mojż. 5:16; Ew. Mateusza 15:4; 19:19; Ew. Marka 7:10; 10:19; Ew. Łukasza 18:20; Efezjan 6:2.
II. Po drugie, wielu nie okazuje wdzięczności przyjaciołom i
tym,
którzy nam pomagają. Ew. Łukasza 17:17-18; Rzymian 1:21-22.
III. Po trzecie, wielu nie okazuje wdzięczności Bogu. Rzymian 1:21;
I Tesaloniczan 5:18; 2 Koryntian 9:15. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz