SPRAWIEDLIWOŚĆ
1.Chrześcijanin czyni to, co prawe, ponieważ jest chrześcijaninem,nigdy po
to, aby nim być (J 15,5).
2.Sprawiedliwość to Jezus. Nie mamy sprawiedliwości poza Jezusem
(Rz1,16−17).
3.Jedynym sposobem poszukiwania sprawiedliwości jest poszukiwanie Jezusa
(Rz 4,4−5).
4.Chrześcijaństwo i zbawienie opierają się nie na tym, co czynimy,ale na
tym, kogo znamy (Rz 3,28).
5.Czynienie dobra przez nieczynienie zła nie jest czynieniem dobra.Być
dobrym przez nieczynienie zła nie jest dowodem, że jest się dobrym (Mt
23,27−28).
6.Sprawiedliwość uczyni cię moralnym, ale moralność nie uczyni cię sprawiedliwym
(Mt 5,20).
7.Nasze dobre czyny nie powodują, że jesteśmy zbawieni. Nasze złeczyny nie
powodują, że jesteśmy zgubieni (Rz 3,20).
GRZECH
8.Każdy rodzi się grzesznym (lub egocentrycznym), ponieważ każdy rodzi się w
oddzieleniu od Boga (Ps 58,3).
9.Bóg nie obarcza nas odpowiedzialnością za urodzenie się grzesznymi (Ez
18,20; J 1,9).
10.Grzeszymy, ponieważ jesteśmy grzeszni. Nie dlatego jesteśmy grzeszni, że
grzeszymy (Rz 7,14−17).
11.Grzech (liczba pojedyncza), czyli życie w oddzieleniu od Boga,powoduje
grzechy — czynienie złych rzeczy (1 J 3,4).
12.Kto żyje w oddzieleniu od Boga, ten żyje w grzechu (J 16,8−9).
WIARA
13.Najlepszą definicją wiary jest ufność. Wiara to poleganie na kimś innym
(Mt 15,21−28).
14.Poznanie Boga powoduje zaufanie do Niego. Jeżeli Go nie znasz, nie
będziesz Mu ufał. Jeżeli nie ufasz Bogu, dajesz tym dowód, żeGo nie znasz (2 Tm
1,12).
15.Wiara jest owocem Ducha Świętego, a nie owocem danej osoby. Nie jest to
coś, na co sobie zapracowujemy, lub coś, co wypracowujemy (Ga 5,22).
16.Pozytywne myślenie nie powoduje prawdziwej wiary, ale wiara zrodzi
pozytywne myślenie (Rz 10,17).
PODDANIE
17.Poddanie to rezygnacja z polegania na sobie, a nie rezygnacja z naszych
grzechów. Rezygnacja z naszych grzechów jest wynikiem rezygnacji z własnych
wysiłków oraz rezultatem poszukiwania Boga(Rz 10,3−4).
18.Pracowanie nad porzuceniem grzechów może uniemożliwić nam rezygnację z
polegania na sobie (Rz 9,31−32).
19.Nikt nie potrafi ukrzyżować sam siebie ani sprawić u siebie poddania. Musi
to uczynić dla nas ktoś inny (Ga 2,20).
20.Jesteśmy pod panowaniem Boga lub szatana. Możemy kontrolować jedynie
wybór tego, pod czyim panowaniem będziemy (Rz 6,16).
21. Poddanie woli jest poddaniem mocy wyboru, ale korzystamy z mocy wyboru,
aby poddać naszą wolę. W poddaniu rezygnujemy z mocy wyboru w kwestii naszego
zachowania, ale zachowujemy moc wyboru w kwestii utrzymywania więzi (Flp 2,13;
Rz 6,11).
22. Jedynym zamierzonym wysiłkiem w życiu chrześcijanina jest poszukiwanie
Boga. Spontaniczny wysiłek względem innych spraw będzie tego następstwem (J
15,5; Flp 4,13).
23. Wzrastający chrześcijanie doświadczają zmiennego poddania. Czasami polegają
na Bogu, czasami polegają na sobie (Łk 9,54; Mt 16,16−17.22−23).
NAWRÓCENIE
24. Nawrócenie jest dziełem Ducha Świętego, którego wynikiem jest zmiana
nastawienia do Boga i stworzenie nowej zdolności poznania Boga (J 3,3−8).
25. Nawrócenie prowadzi do zmiany życia (Ez 36,26−27).
26. Nawrócenie i skrucha są stałym doświadczeniem, a nie tylko jednorazowym
przeżyciem (Łk 9,23).
SKRUCHA
27. Skrucha jest smutkiem z powodu grzechu i odwróceniem się od grzechów.
Skrucha jest darem, tak więc smutek z powodu grzechu i odwrócenie się od
grzechów to również dary (Dz 5,31).
28. Nie zmieniamy naszego życia po to, aby móc przyjść do Chrystusa. Przychodzimy
do Niego takimi, jakimi jesteśmy, a On zmienia nasze życie (J 6,37).
29. Bóg powoduje w nas skruchę, zanim obdarzy nas przebaczeniem (Dz 3,19).
30. Smutek według świata to smutek spowodowany złamaniem prawa i faktem, że
zostaliśmy na tym przyłapani. Smutek według Boga to smutek spowodowany
złamaniem serca i zranieniem naszego najlepszego Przyjaciela (2 Kor 7,10).
PRZEBACZENIE
31. Jedyny grzech, który nie może być przebaczony, to ten, za który nie okazujemy
skruchy i o którego przebaczenie nie prosimy (1 J 1,9).
32. Przebaczenie nie wnosi w życie grzesznika niczego dobrego, dopóki nie
zostanie przez niego przyjęte (Ps 86,5).
33. Boże przebaczenie jest nieograniczone, ale nasze przyjęcie Jego przebaczenia
może być ograniczone (Mt 18,21−22).
34. Ci, którym wiele przebaczono, bardzo kochają. Ci, którzy bardzo kochają,
są bardzo posłuszni (Łk 7,41−43; J 14,15).
35. Przebaczenie jest za darmo, ale nie jest tanie — kosztowało życie drogiego
Syna Bożego (J 3,16).
KRZYŻ
36. Bóg wybacza nie grzechy, lecz grzesznikom, choć Biblia nazywa to przebaczeniem
grzechów. Jezus zmarł, ponieważ grzechy nie mogły być wybaczone (Iz 53,5−6.8).
37. Chrystus umarł za nasze grzechy według Pism (1 Kor 15,3).
38. Krzyż umożliwił Bogu okazanie się sprawiedliwym i jednocześnie umożliwił
przebaczenie każdemu człowiekowi (Rz 3,23−26).
39. Śmierć Chrystusa była konieczna, abyśmy mogli dostąpić przebaczenia (J
3,14−15).
40. Nie możemy niczego dodać do tego, co Jezus uczynił na krzyżu, ale Bóg
może dodać wiele (Hbr 7,25; 9,11−12).
PEWNOŚĆ ZBAWIENIA
41. Trwanie w Jezusie (Pozostawanie z Jezusem) jest tak samo ważne, jak
przyjście do Niego (J 15,4).
42. Pewność zbawienia zachowuje się dzięki osobistej, codziennej więzi z Jezusem
(1 J 5,11−12).
43. Chrześcijanie powinni wiedzieć, że dzisiaj mają pewność zbawienia (J
6,47).
44. Biblia naucza: „raz zbawiony — na zawsze zbawiony”, dopóki trwasz w
zbawieniu (Mt 24,12−13).
45. Pokój nie wypływa ze zwycięstwa, ale zwycięstwo wypływa z pokoju (J
8,11).
46. Powodem, dla którego wciąż grzeszymy jest to, że nie wierzymy, iż nam
przebaczono.Pewność prowadzi do zwycięstwa, niepewność — do porażki (1 J
3,2−3).
SPOŁECZNOŚĆ(WIĘŻ)Z JEZUSEM
47. Usprawiedliwienie z wiary jest doświadczeniem, nie tylko teorią (Flp
3,9−10).
48. Religijne życie chrześcijanina (osobiste nabożeństwo) nie jest zajęciem
fakultatywnym (do wyboru). Więź z Bogiem jest całkowitą podstawą dla toczącego
się życia chrześcijanina (Jan 17,3).
49. Jeżeli nie znajdziemy czasu na regularne czytanie Pisma Świętego i na
modlitwę, to w końcu umrzemy duchowo (J 6,53).
50. To, że czytasz Biblię i modlisz się, nie oznacza, że będziesz miał
społeczność z Bogiem, ale nie będziesz jej miał, jeśli nie czytasz Biblii i
nie modlisz się (J 5,39).
51. Głównym celem modlitwy nie jest otrzymanie odpowiedzi, ale poznanie Jezusa
(Ap 3,20; J 17,3).
52. Głównym celem studium Biblii nie jest pozyskanie informacji, ale poznanie
Jezusa (Ap 3,20).
53. Gdy się modlimy, w życiu często wiedzie nam się coraz gorzej, aż do czasu,
gdy nauczymy się szukać Jezusa przez wzgląd na Niego, a nie ze względu na nas
(Księga Hioba).
54. Każdy, kto zniechęca się w swojej społeczności z Bogiem z powodu swojego
postępowania, jest legalistą (Rz 7,14−24).
POSŁUSZEŃSTWO
56. Prawdziwe posłuszeństwo jest darem od Boga — szata jest bezpłatna! (Mt
22,11−14).
57. Rzeczywiste posłuszeństwo wychodzi z wnętrza człowieka na zewnątrz, a nie
wchodzi do wnętrza z zewnątrz (Mt 23,25−26).
58. Autentyczne posłuszeństwo jest naturalne i spontaniczne; przychodzi jedynie
przez więź wiary z Chrystusem (J 14,15).
59. Ten, kto polega na mocy Bożej, nie musi się starać być posłusznym. Musiałby
raczej mocno starać się być nieposłusznym (1 J 3,6).
60. Samo zewnętrzne posłuszeństwo jest fałszywym posłuszeństwem (Mt 5,20).
PRAWO
61. Gdy poznamy Boga zgodnie z danym nam przywilejem poznania Go, wtedy
nasze życie będzie życiem ciągłego posłuszeństwa (1 J 2,3).
61. Ten, kto próbuje prowadzić życie chrześcijańskie bez Chrystusa, nie jest
chrześcijaninem; jest legalistą (czy to konserwatywnym, czy liberalnym) (Ga
3,1−3).
62. Prawo nie zawiera mocy potrzebnej do prawdziwego posłuszeństwa. Góra
Synaj jest nieefektywna bez wzgórza Golgoty (Rz 8,3).
UCZYNKI
64. Dobre uczynki dokonane bez Chrystusa (w oddzieleniu od Chrystusa) to złe
uczynki (Mt 7,22−23).
65. Celem dobrych uczynków nie jest nasze zbawienie, ale przyniesienie chwały
Bogu (Mt 5,16).
66. Jeśli chodzi o autentyczną wiarę i uczynki, to jedno nie może istnieć bez
drugiego (Jk 2,17−18.26).
WZROST
67. Wiara wzrasta w ilości, a nie w jakości; wzrost dokonuje się w stałym
poleganiu na Bogu (Łk 17,5−6).
68. Człowiek nie wzrasta przez usiłowanie wzrastania (Mt 6,27).
69. Chrześcijanie stają się silniejsi przez uświadomienie sobie swoich słabości.
Gdy jesteśmy słabi, wtedy jesteśmy mocni (2 Kor 12,9−10).
70. Wszystko możemy w Chrystusie, który nas wzmacnia, ale bez Niego nie
potrafimy uczynić niczego (Flp 4,13; J 15,5).
TRWANIE
71. Szatan nie ma mocy, by zmusić do grzechu tych, którzy polegają na Bogu,
lecz ci, którzy ufają sobie, są łatwi do pokonania (2 Kor 10,4−5).
72. Trwała, codzienna społeczność z Bogiem prowadzi do trwałego poddania —
do polegania na Nim krok po kroku (J 15,1−5).
73. Spoglądanie (Liczenie) na siebie zawsze stanowi moment oddzielenia się od
Boga i złamania naszej stałej zależności od Niego (Mt 14,28−30).
74. Bóg nigdy nie odłączy się od nas, ale my możemy wybrać odłączenie od Boga
(Rz 8,35.38−39).
ŚWIADCZENIE
75. Bóg pragnie, abyśmy świadczyli przede wszystkim dla naszego własnego
dobra (Mt 11,29).
76. Dla autentycznego chrześcijanina pragnienie dzielenia się jest czymś naturalnym
(chociaż metody mogą być różne) (2 Kor 4,13).
77. Najszczęśliwszym człowiekiem na świecie jest ten, kto jest najbardziej zaangażowany
w służbę dla innych. Najbardziej nieszczęśliwym człowiekiem jest ten, kto
koncentruje się na służeniu sobie (Mk 8,35).
78. Chrześcijańska posługa w życiu duchowym jest jak ćwiczenia fizyczne w
sferze życia doczesnego (Dz 3,6−9).
79. Nie możemy dać innym tego, czego sami nie posiadamy (Mk 5,19; J 3,11).
KUSZENIE
80. Sedno pokusy to pytanie, czy żyć życiem pozbawionym łączności z Chrystusem
(w oddzieleniu od Chrystusa) (J 16,8−9).
81. Pokusy stają się grzechami, gdy zgadzamy się na nie w naszych myślach (Mt
5,21−22.28).
82. Jezus był kuszony, aby czynić dobrze, ale w swojej własnej mocy, i my
także jesteśmy do tego kuszeni (Mt 4,2−3).
83. Pan umie wyratować z pokuszenia pobożnych, a nie bezbożnych (2 P 2,9).
84. Pokusy pokonuje się nie podczas kuszenia, ale zawsze przed nim (Hbr
4,16).
ZWYCIĘSTWO
85. Zwycięstwo nie jest czymś, co osiągamy, lecz czymś, co otrzymujemy (1 Kor
15,57).
86. W chrześcijańskiej wojnie jesteśmy aktywni w boju wiary i bierni w boju z
grzechami (Ef 6,10−18).
87. Prawdziwe zwycięstwo to odniesienie zwycięstwa nad próbami odnoszenia
zwycięstwa (2 Krn 20,15.17).
DOSKONAŁOŚĆ
88. Doskonałość charakteru nie jest wynikiem naszej pracy (naszych starań),
jest to dzieło Boga w nas (Hbr 13,20−21).
89. Doskonałość może być niebezpiecznym tematem, jeśli skupia naszą uwagę na
nas samych i na naszych uczynkach (Ga 3,3).
JEZUS
90. Jezus był jak Adam przed
upadkiem w tym, że miał bezgrzeszną naturę — nie narodził się w oddzieleniu od
Boga. Jezus był jak Adam po upadku, gdy chodzi o siłę fizyczną, sprawność
umysłową i wartość moralną (charakter) (Łk 1,35; Hbr 2,17−18).
91. Jezus nie miał nad nami przewagi w pokonywaniu pokus (Hbr 4,15).
92. Jezus pokonywał pokusy w taki sam sposób, w jaki my możemy je pokonać —
przez moc z góry, a nie przez moc pochodzącą z Niego (J 14,10).
93. Grzechy były dla Jezusa odpychające. Jak długo polegamy na Bogu, tak
długo grzechy także w nas budzą odrazę (Hbr 1,8−9).
94. Nigdy nie możemy być takimi, jakim był Jezus, ale możemy czynić tak, jak
Jezus postępował (J 14,12).
95. Problem grzechu to zerwana społeczność człowieka z Bogiem. Celem zbawienia
jest odnowienie więzi między Bogiem a człowiekiem (Ap 19,7−9).