sobota, 15 listopada 2014

W co wierzymy...

SPRAWIEDLIWOŚĆ

            1.Chrześcijanin czyni to, co prawe, ponieważ jest chrześcijaninem,nigdy po to, aby nim być (J 15,5).
            2.Sprawiedliwość to Jezus. Nie mamy sprawiedliwości poza Jezusem (Rz1,16−17).
            3.Jedynym sposobem poszukiwania sprawiedliwości jest poszukiwanie Jezu­sa (Rz 4,4−5).
            4.Chrześcijaństwo i zbawienie opierają się nie na tym, co czynimy,ale na tym, kogo znamy (Rz 3,28).
            5.Czynienie dobra przez nieczynienie zła nie jest czynieniem dobra.Być dobrym przez nieczynienie zła nie jest dowodem, że jest się dobrym (Mt 23,27−28).
            6.Sprawiedliwość uczyni cię moralnym, ale moralność nie uczyni cię spra­wiedliwym (Mt 5,20).
            7.Nasze dobre czyny nie powodują, że jesteśmy zbawieni. Nasze złeczyny nie powodują, że jesteśmy zgubieni (Rz 3,20).

GRZECH

            8.Każdy rodzi się grzesznym (lub egocentrycznym), ponieważ każdy rodzi się w oddzieleniu od Boga (Ps 58,3).
             9.Bóg nie obarcza nas odpowiedzialnością za urodzenie się grzesznymi (Ez 18,20; J 1,9).
             10.Grzeszymy, ponieważ jesteśmy grzeszni. Nie dlatego jesteśmy grzeszni, że grzeszymy (Rz 7,14−17).
              11.Grzech (liczba pojedyncza), czyli życie w oddzieleniu od Boga,powoduje grzechy — czynienie złych rzeczy (1 J 3,4).
12.Kto żyje w oddzieleniu od Boga, ten żyje w grzechu (J 16,8−9).

WIARA

             13.Najlepszą definicją wiary jest ufność. Wiara to poleganie na kimś innym (Mt 15,21−28).
             14.Poznanie Boga powoduje zaufanie do Niego. Jeżeli Go nie znasz, nie będziesz Mu ufał. Jeżeli nie ufasz Bogu, dajesz tym dowód, żeGo nie znasz (2 Tm 1,12).
              15.Wiara jest owocem Ducha Świętego, a nie owocem danej osoby. Nie jest to coś, na co sobie zapracowujemy, lub coś, co wypracowujemy (Ga 5,22).
16.Pozytywne myślenie nie powoduje prawdziwej wiary, ale wiara zrodzi pozytywne myślenie (Rz 10,17).

PODDANIE

             17.Poddanie to rezygnacja z polegania na sobie, a nie rezygnacja z na­szych grzechów. Rezygnacja z naszych grzechów jest wynikiem rezygnacji z własnych wysiłków oraz rezultatem poszukiwania Boga(Rz 10,3−4).
             18.Pracowanie nad porzuceniem grzechów może uniemożliwić nam rezygnację z polegania na   sobie (Rz 9,31−32).
              19.Nikt nie potrafi ukrzyżować sam siebie ani sprawić u siebie poddania. Musi to uczynić   dla nas ktoś inny (Ga 2,20).

20.Jesteśmy pod panowaniem Boga lub szatana. Możemy kontrolować jedy­nie wybór tego, pod czyim panowaniem będziemy (Rz 6,16).
21. Poddanie woli jest poddaniem mocy wyboru, ale korzystamy z mocy wy­boru, aby poddać naszą wolę. W poddaniu rezygnujemy z mocy wyboru w kwestii naszego zachowania, ale zachowujemy moc wyboru w kwestii utrzymywania więzi (Flp 2,13; Rz 6,11).
22. Jedynym zamierzonym wysiłkiem w życiu chrześcijanina jest poszukiwa­nie Boga. Spontaniczny wysiłek względem innych spraw będzie tego na­stępstwem (J 15,5; Flp 4,13).
23. Wzrastający chrześcijanie doświadczają zmiennego poddania. Czasami po­legają na Bogu, czasami polegają na sobie (Łk 9,54; Mt 16,16−17.22−23).

NAWRÓCENIE

24. Nawrócenie jest dziełem Ducha Świętego, którego wynikiem jest zmia­na nastawienia do Boga i stworzenie nowej zdolności poznania Boga (J 3,3−8).
25. Nawrócenie prowadzi do zmiany życia (Ez 36,26−27).
26. Nawrócenie i skrucha są stałym doświadczeniem, a nie tylko jednorazo­wym przeżyciem (Łk 9,23).

SKRUCHA

27. Skrucha jest smutkiem z powodu grzechu i odwróceniem się od grzechów. Skrucha jest darem, tak więc smutek z powodu grzechu i odwrócenie się od grzechów to również dary (Dz 5,31).
28. Nie zmieniamy naszego życia po to, aby móc przyjść do Chrystusa. Przy­chodzimy do Niego takimi, jakimi jesteśmy, a On zmienia nasze życie (J 6,37).
29. Bóg powoduje w nas skruchę, zanim obdarzy nas przebaczeniem (Dz 3,19).
30. Smutek według świata to smutek spowodowany złamaniem prawa i fak­tem, że zostaliśmy na tym przyłapani. Smutek według Boga to smutek spo­wodowany złamaniem serca i zranieniem naszego najlepszego Przyjacie­la (2 Kor 7,10).

PRZEBACZENIE

31. Jedyny grzech, który nie może być przebaczony, to ten, za który nie oka­zujemy skruchy i o którego przebaczenie nie prosimy (1 J 1,9).
32. Przebaczenie nie wnosi w życie grzesznika niczego dobrego, dopóki nie zostanie przez niego przyjęte (Ps 86,5).
33. Boże przebaczenie jest nieograniczone, ale nasze przyjęcie Jego przeba­czenia może być ograniczone (Mt 18,21−22).
34. Ci, którym wiele przebaczono, bardzo kochają. Ci, którzy bardzo kochają, są bardzo posłuszni (Łk 7,41−43; J 14,15).
35. Przebaczenie jest za darmo, ale nie jest tanie — kosztowało życie drogie­go Syna Bożego (J 3,16).

KRZYŻ

36. Bóg wybacza nie grzechy, lecz grzesznikom, choć Biblia nazywa to prze­baczeniem grzechów. Jezus zmarł, ponieważ grzechy nie mogły być wyba­czone (Iz 53,5−6.8).
37. Chrystus umarł za nasze grzechy według Pism (1 Kor 15,3).
38. Krzyż umożliwił Bogu okazanie się sprawiedliwym i jednocześnie umożli­wił przebaczenie każdemu człowiekowi (Rz 3,23−26).
39. Śmierć Chrystusa była konieczna, abyśmy mogli dostąpić przebaczenia (J 3,14−15).
40. Nie możemy niczego dodać do tego, co Jezus uczynił na krzyżu, ale Bóg może dodać wiele (Hbr 7,25; 9,11−12).

PEWNOŚĆ ZBAWIENIA

41. Trwanie w Jezusie (Pozostawanie z Jezusem) jest tak samo ważne, jak przyjście do Niego (J 15,4).
42. Pewność zbawienia zachowuje się dzięki osobistej, codziennej więzi z Je­zusem (1 J 5,11−12).
43. Chrześcijanie powinni wiedzieć, że dzisiaj mają pewność zbawienia (J 6,47).
44. Biblia naucza: „raz zbawiony — na zawsze zbawiony”, dopóki trwasz w zbawieniu (Mt 24,12−13).
45. Pokój nie wypływa ze zwycięstwa, ale zwycięstwo wypływa z pokoju (J 8,11).
46. Powodem, dla którego wciąż grzeszymy jest to, że nie wierzymy, iż nam przebaczono.Pewność prowadzi do zwycięstwa, niepewność — do poraż­ki (1 J 3,2−3).

SPOŁECZNOŚĆ(WIĘŻ)Z JEZUSEM

47. Usprawiedliwienie z wiary jest doświadczeniem, nie tylko teorią (Flp 3,9−10).
48. Religijne życie chrześcijanina (osobiste nabożeństwo) nie jest zajęciem fa­kultatywnym (do wyboru). Więź z Bogiem jest całkowitą podstawą dla to­czącego się życia chrześcijanina (Jan 17,3).
49. Jeżeli nie znajdziemy czasu na regularne czytanie Pisma Świętego i na modlitwę, to w końcu umrzemy duchowo (J 6,53).
50. To, że czytasz Biblię i modlisz się, nie oznacza, że będziesz miał społecz­ność z Bogiem, ale nie będziesz jej miał, jeśli nie czytasz Biblii i nie mo­dlisz się (J 5,39).
51. Głównym celem modlitwy nie jest otrzymanie odpowiedzi, ale poznanie Je­zusa (Ap 3,20; J 17,3).
52. Głównym celem studium Biblii nie jest pozyskanie informacji, ale pozna­nie Jezusa (Ap 3,20).
53. Gdy się modlimy, w życiu często wiedzie nam się coraz gorzej, aż do cza­su, gdy nauczymy się szukać Jezusa przez wzgląd na Niego, a nie ze względu na nas (Księga Hioba).
54. Każdy, kto zniechęca się w swojej społeczności z Bogiem z powodu swo­jego postępowania, jest legalistą (Rz 7,14−24).

POSŁUSZEŃSTWO

56. Prawdziwe posłuszeństwo jest darem od Boga — szata jest bezpłatna! (Mt 22,11−14).
57. Rzeczywiste posłuszeństwo wychodzi z wnętrza człowieka na zewnątrz, a nie wchodzi do wnętrza z zewnątrz (Mt 23,25−26).
58. Autentyczne posłuszeństwo jest naturalne i spontaniczne; przychodzi je­dynie przez więź wiary z Chrystusem (J 14,15).
59. Ten, kto polega na mocy Bożej, nie musi się starać być posłusznym. Mu­siałby raczej mocno starać się być nieposłusznym (1 J 3,6).
60. Samo zewnętrzne posłuszeństwo jest fałszywym posłuszeństwem (Mt 5,20).

PRAWO

61. Gdy poznamy Boga zgodnie z danym nam przywilejem poznania Go, wte­dy nasze życie będzie życiem ciągłego posłuszeństwa (1 J 2,3).
61. Ten, kto próbuje prowadzić życie chrześcijańskie bez Chrystusa, nie jest chrześcijaninem; jest legalistą (czy to konserwatywnym, czy liberalnym) (Ga 3,1−3).
62. Prawo nie zawiera mocy potrzebnej do prawdziwego posłuszeństwa. Góra Synaj jest nieefektywna bez wzgórza Golgoty (Rz 8,3).

UCZYNKI

64. Dobre uczynki dokonane bez Chrystusa (w oddzieleniu od Chrystusa) to złe uczynki (Mt 7,22−23).
65. Celem dobrych uczynków nie jest nasze zbawienie, ale przyniesienie chwa­ły Bogu (Mt 5,16).
66. Jeśli chodzi o autentyczną wiarę i uczynki, to jedno nie może istnieć bez drugiego (Jk 2,17−18.26).

WZROST

67. Wiara wzrasta w ilości, a nie w jakości; wzrost dokonuje się w stałym poleganiu na Bogu (Łk 17,5−6).
68. Człowiek nie wzrasta przez usiłowanie wzrastania (Mt 6,27).
69. Chrześcijanie stają się silniejsi przez uświadomienie sobie swoich słabo­ści. Gdy jesteśmy słabi, wtedy jesteśmy mocni (2 Kor 12,9−10).
70. Wszystko możemy w Chrystusie, który nas wzmacnia, ale bez Niego nie potrafimy uczynić niczego (Flp 4,13; J 15,5).

TRWANIE

71. Szatan nie ma mocy, by zmusić do grzechu tych, którzy polegają na Bogu, lecz ci, którzy ufają sobie, są łatwi do pokonania (2 Kor 10,4−5).
72. Trwała, codzienna społeczność z Bogiem prowadzi do trwałego podda­nia — do polegania na Nim krok po kroku (J 15,1−5).
73. Spoglądanie (Liczenie) na siebie zawsze stanowi moment oddzielenia się od Boga i złamania naszej stałej zależności od Niego (Mt 14,28−30).
74. Bóg nigdy nie odłączy się od nas, ale my możemy wybrać odłączenie od Boga (Rz 8,35.38−39).

ŚWIADCZENIE

75. Bóg pragnie, abyśmy świadczyli przede wszystkim dla naszego własnego dobra (Mt 11,29).
76. Dla autentycznego chrześcijanina pragnienie dzielenia się jest czymś na­turalnym (chociaż metody mogą być różne) (2 Kor 4,13).
77. Najszczęśliwszym człowiekiem na świecie jest ten, kto jest najbardziej za­angażowany w służbę dla innych. Najbardziej nieszczęśliwym człowie­kiem jest ten, kto koncentruje się na służeniu sobie (Mk 8,35).
78. Chrześcijańska posługa w życiu duchowym jest jak ćwiczenia fizyczne w sferze życia doczesnego (Dz 3,6−9).
79. Nie możemy dać innym tego, czego sami nie posiadamy (Mk 5,19; J 3,11).

KUSZENIE

80. Sedno pokusy to pytanie, czy żyć życiem pozbawionym łączności z Chry­stusem (w oddzieleniu od Chrystusa) (J 16,8−9).
81. Pokusy stają się grzechami, gdy zgadzamy się na nie w naszych myślach (Mt 5,21−22.28).
82. Jezus był kuszony, aby czynić dobrze, ale w swojej własnej mocy, i my także jesteśmy do tego kuszeni (Mt 4,2−3).
83. Pan umie wyratować z pokuszenia pobożnych, a nie bezbożnych (2 P 2,9).
84. Pokusy pokonuje się nie podczas kuszenia, ale zawsze przed nim (Hbr 4,16).

ZWYCIĘSTWO

85. Zwycięstwo nie jest czymś, co osiągamy, lecz czymś, co otrzymujemy (1 Kor 15,57).
86. W chrześcijańskiej wojnie jesteśmy aktywni w boju wiary i bierni w boju z grzechami (Ef 6,10−18).
87. Prawdziwe zwycięstwo to odniesienie zwycięstwa nad próbami odnosze­nia zwycięstwa (2 Krn 20,15.17).

DOSKONAŁOŚĆ

88. Doskonałość charakteru nie jest wynikiem naszej pracy (naszych starań), jest to dzieło Boga w nas (Hbr 13,20−21).
89. Doskonałość może być niebezpiecznym tematem, jeśli skupia naszą uwagę na nas samych i na naszych uczynkach (Ga 3,3).

JEZUS

90. Jezus był jak Adam przed upadkiem w tym, że miał bezgrzeszną naturę — nie narodził się w oddzieleniu od Boga. Jezus był jak Adam po upadku, gdy chodzi o siłę fizyczną, sprawność umysłową i wartość moralną (cha­rakter) (Łk 1,35; Hbr 2,17−18).
91. Jezus nie miał nad nami przewagi w pokonywaniu pokus (Hbr 4,15).
92. Jezus pokonywał pokusy w taki sam sposób, w jaki my możemy je poko­nać — przez moc z góry, a nie przez moc pochodzącą z Niego (J 14,10).
93. Grzechy były dla Jezusa odpychające. Jak długo polegamy na Bogu, tak długo grzechy także w nas budzą odrazę (Hbr 1,8−9).
94. Nigdy nie możemy być takimi, jakim był Jezus, ale możemy czynić tak, jak Jezus postępował (J 14,12).
95. Problem grzechu to zerwana społeczność człowieka z Bogiem. Celem zba­wienia jest odnowienie więzi między Bogiem a człowiekiem (Ap 19,7−9).