Czas proroczy dla Polski cz. 2
David Wilkerson:
Bob Phillips jest moim współpracownikiem. Jest kaznodzieją baptystycznym pełnym Ducha
Świętego, prawdziwie ochrzczonym Duchem Świętym. Usługiwał on już dla tysięcy kaznodziejów
w Stanach Zjednoczonych. Będziecie potrzebowali Biblii. On was zaprowadzi do Słowa. To jest
prorocze poselstwo, które Bóg mu dał do serca. On chodzi z Bogiem, jest prawdziwym mężem
Bożym i mężem Słowa Bożego. Cieszę się, że mogę go przedstawić, aby się z wami dzisiaj
podzielił. Dziękuję.
Bob Phillips:
Jest dla mnie wielką przyjemnością, że mogę być z wami. Uważam to za wielki przywilej, że mogę
wam usługiwać, ponieważ widzę co Bóg czyni wśród was. Jesteście uprzywilejowani przed
Bogiem. Nie mówię tego po to, żeby komuś pochlebiać. Ale to Bóg obrał sobie, aby czynić wśród
was. Jesteście w uprzywilejowanej pozycji przed Bogiem wszechmogącym. On wam nie tylko
powierzył Swoje Święte Słowo, tak jak to czyni dla wszystkich kaznodziejów w całym świecie, ale
powierzył wam działanie Ducha Świętego. Mam nadzieję, że to rozumiecie.
(...) Bóg głęboko przemawia do mojego serca. On dał mi Słowo, którym chcę się z wami podzielić.
Chciałbym, abyście w waszych Bibliach szli z nami, przez to, co będziemy czynić. Ilu z was ma
Biblie, pokażcie. Otwórzcie List do Filipian rozdział 1. Niektóre miejsca będę tylko cytował, więc
proszę je nie otwierać. Otwierajcie tylko te, o które będę prosił. Pierwszy rozdział Listu do Filipian.
Ale najpierw chciałbym się modlić, bo Bóg już dzisiaj rozpoczął Swe dzieło. Ilu z was odczuwało
działanie Ducha Świętego w waszym sercu, które was nawołuje do pokuty? Bóg chce coś uczynić
wśród nas tutaj dzisiaj. Ale módlmy się, żeby miał zupełną wolność, by to uczynić. Proszę, skłońcie
głowy ze mną.
"Ojcze niebiański, otwieramy dziś przed Tobą nasze serca na działanie Twojego Ducha. Oddajemy
Ci swoje życie całkowicie. Działaj w mocy wśród nas. Kop głęboko w naszych sercach, objawiaj te
najbardziej ukryte myśli. Objawiaj to co jest ukryte, to co tylko Ty widzisz. Uczyń nas świętym
ludem. Uczyń nas czystymi przed Tobą. Panie daj nam moc Ducha Świętego. Panie daj nam płacz.
Panie, powaga tej godziny� Panie spraw, żebyśmy zaufali, że Ty jesteś tutaj. I przekonaj nas
głęboko, Panie, o tym co do nas mówisz. Otwórz Swoje Słowo, abyśmy je widzieli, ponieważ
uznajemy Ciebie jako jedynego nauczyciela. Ty jesteś jedynym godnym, aby dzielić się tym
Słowem i dać nam duchowe zrozumienie. Dziękujemy Ci Panie za Twoje miłosierdzie, za Twoje
współczucie i za Twoją obecność tutaj. Dziękuję Ci, Panie Jezu. Amen."
List do Filipian rozdział 1 od wiersza 27. "Niech życie wasze będzie godne ewangelii
Chrystusowej." Jest pewien sposób życia, który Bóg chce, aby u nas był widoczny, a który nazywa
się godnym ewangelii Jezusa Chrystusa. "Abym, czy przyjdę i ujrzę was, czy będę nieobecny,
słyszał o was, że stoicie w jednym duchu, jednomyślnie walcząc społem za wiarę ewangelii, w
niczym nie dając się zastraszyć przeciwnikom, co jest dla nich zapowiedzią zguby, ale dla was
zbawienia i to od Boga. Gdyż wam to zostało darowane dla Chrystusa, że możecie nie tylko w
Niego wierzyć, ale i dla Niego cierpieć." Wy bardzo dużo wiecie o cierpieniu, cierpieniu fizycznym,
o którym ja nic nie wiem. Ale ja mówię o innym cierpieniu, o cierpieniu duchowym. O cierpieniu,
które powoduje, że zostaniesz sam na sam z Bogiem, że wszystko inne pójdzie na bok. Zostaniesz
jakby złapany przez prąd Ducha Świętego. Będziesz zainteresowany tylko tym, co Bóg czyni.
Odkładasz wtedy wszystkie samolubne ambicje, wszystkie osobiste pragnienia i będziesz szukał
tylko tego, co Bóg mówi. Ale z tym jest związany koszt. Jest to związane z cierpieniem. Jest wielu
takich, którzy się temu sprzeciwiają. Nigdy nie było działania Bożego, gdzie by nie było
przeciwności. I temu działaniu Bożemu będzie się coś sprzeciwiać. Dlatego musimy być ludźmi,
którzy są przygotowani. Musimy być inni niż jesteśmy teraz. Prawdopodobnie nikt z nas obecnych
tutaj nie jest tak prawdziwie gotowy na to czego Bóg oczekuje. Ja mówię nie tylko do was, ale
również do samego siebie. Bóg powołuje świętych Swoich sług po całym świecie, aby byli inni.
Aby byli całkowicie Nim zajęci. A z tym jest związany koszt. I kiedy On to osiągnie - tych świętych
mężów Bożych - oni będą stali mocno, bez względu na to jakie będą przeciwności i będą razem
walczyć, mieć jeden umysł i jednego ducha. Może to się stać tylko wtedy, kiedy Bóg sprawuje
kontrolę nad moim życiem. I wtedy nie ma zupełnie samolubstwa. Moje osobiste zainteresowania
nie mają znaczenia.
Popatrzmy na rozdział 2 wiersz pierwszy: "Jeżeli jest więc w Chrystusie jakaś zachęta, jakaś
pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, dopełnijcie radości
mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni w Duchu i ożywieni jednomyślnością."
Bóg chce abyśmy skoncentrowali się na jednym celu. Abyśmy nie czynili nic z kłótliwości. W
moim tłumaczeniu jest powiedziane "z samolubstwa", albo z "próżnego zrozumienia", ale w
uniżeniu naszego umysłu. "I niech jedni drugich uważają za wyższych od siebie, ważniejszych niż
wy sami." Nie wiedziałem o czym będzie mówić brat Dawid, ale on coś powiedział. Powiedział, że
to nie będzie zielonoświątkowe działanie Boże, to nie będzie baptystyczne działanie, to nie będzie
działanie katolickie, ale to będzie działanie Boże. Jesteście na to gotowi? Czy możecie odłożyć
osobiste zainteresowania i powiedzieć: "Boże, ja tylko chcę to co Ty chcesz. Ja chcę być objęty
prądem tego co Ty będziesz czynił?" Bóg powołuje Swoich sług razem. Ja jestem zdziwiony tym
czego On już dokonuje w waszym kraju, wśród tej garstki kaznodziejów. On czyni potężne rzeczy i
będzie czynił jeszcze większe, ale musimy być na to przygotowani. Wiersz czwarty mówi tak:
"Niechaj każdy baczy nie tylko na to co jego, lecz i na to co cudze. Takiego bądźcie względem
siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie. Który był w postaci Bożej, nie upierał się
zachłannie przy tym aby być równym Bogu. Lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi."
Do tego Bóg nas powołał, abyśmy byli sługami. Nie jesteśmy powołani aby być
zielonoświątkowcami, aby być baptystami, albo katolikami. Powołani jesteśmy do tego aby być
sługami Pana Jezusa Chrystusa i między nami nie powinno być różnicy. Nie powinno być jakiegoś
wyższego rzędu i niższego rzędu. Tylko Jezus ma być wywyższony. Nie ma być ważnych pastorów
i mniej ważnych pastorów. Mamy mieć jeden zmysł i jednego ducha, zainteresowanie tylko tym co
Jego interesuje. Powinniśmy byś współsługami Jezusa. Zanim Bóg będzie mógł potężnie działać
wśród was, to w waszych sercach musi być takie podejście.
Wiersz piętnasty: "Abyście się stali nienagannymi i szczerymi dziećmi Bożymi pośród rodu złego i
przewrotnego, w którym świecicie jak światła na świecie, zachowując słowa żywota." Bóg nas
powołał, abyśmy byli światłami dla świata, abyśmy objawiali Jezusa, abyśmy manifestowali życie
Jezusa. Chcę się z wami dzisiaj podzielić tym co jest konieczne, zgodnie z Bożym Słowem, abyśmy
byli tym światłem. Ponieważ jesteś kaznodzieją, albo ja jestem kaznodzieją to nie oznacza, że
jestem światłem. Bóg nam mówi bardzo wyraźnie w Swoim Słowie co jest konieczne do tego,
abyśmy manifestowali Boże życie. Musi być święte kapłaństwo, które manifestuje, objawia Jezusa,
aby do Niego pociągać ludzi. Będzie wielu ludzi, którzy zostaną pochwyceni w ten prąd Bożego
Ducha, którzy będą potrzebowali pasterza. Ale to musi być święty pasterz. Jeremiasz powiedział, że
Bóg wzbudzi pasterzy - On czyni to już po całym świecie - że "On wzbudzi pasterzy według
Swojego serca, którzy będą karmić lud wiadomością i ze zrozumienia Jego." To nie pochodzi stąd,
że my czytamy wiersze biblijne i nie dlatego, że my znamy tę naukę, ale jest to dlatego, że Bóg coś
uczynił wewnątrz nas. Musi się to rozpocząć tu. Bóg mi bardzo wyraźnie powiedział w modlitwie
abym wam powiedział, żebyście się przygotowali. I musi się to rozpocząć już, czas jest krótki. Ci,
którzy nie przygotują swoich serc, pozostaną z boku. Bóg was ominie i wzbudzi kogoś innego na
wasze miejsce.
Otwórzcie Ewangelię Jana, rozdział 12. Ewangelia Jana, rozdział 12 wiersz 20: "A byli niektórzy
Grecy pośród tych, którzy pielgrzymowali na święto. Ci podeszli do Filipa, który był z Betsaidy w
Galilei z prośbą, mówiąc: Panie, chcemy Jezusa widzieć. Poszedł Filip i powiedział Andrzejowi.
Andrzej zaś i Filip powiedzieli Jezusowi." Oto niektórzy ludzie przyszli do uczniów Jezusa i prośba
ich była taka:
"Chcemy widzieć Jezusa." Widzę to w całym waszym kraju. Widzę setki młodych ludzi, którzy
mówią: "My chcemy widzieć Jezusa." Wasz kraj jest gotowy dla ewangelii, przed wami jest potężne
żniwo. Ludzie w Polsce są zmęczeni tradycjami ludzkimi. Wewnątrz są pustymi. Cierpieli, ale to
dobrze. Chciałbym, żeby Ameryka taka była. Ameryka nawet nie zadaje takiego pytania. Nie
mówią: "My chcemy widzieć Jezusa", bo wydaje im się, że znają Jezusa. A jednak nie żyją dla
Niego. Ale w Polsce widzę coś innego i to bardzo porusza moje serce. Widzę tu ludzi, którzy
mówią: "Mieliśmy kościoły, mieliśmy nauki ludzkie, ale teraz chcemy widzieć Jezusa. Nic innego
nas nie zaspokoi, więc zobaczmy Jezusa." To widzę w waszym kraju. Chcę, żebyście zwrócili
uwagę na to, co im powiedział Jezus. Wiersz 23: "A Jezus odpowiedział im mówiąc: Nadeszła
godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, jeżeli
ziarnko pszeniczne, które wpadło do ziemi, nie obumrze, pojedynczym ziarnem zostaje. Lecz jeżeli
obumrze, obfity owoc wydaje." To była mowa o Jezusie. Miał pójść na krzyż i umrzeć. I On im
mówi: "Wy Mnie teraz nie rozumiecie, kiedy Mnie widzicie. Ale kiedy pójdę na krzyż i umrę za
was, to wy naprawdę poznacie, kim jestem." Jezus był tym drogocennym nasieniem Bożym, które
zostało pogrzebane w ziemi. Kiedy umarł, wydał wiele owocu. Ale to miejsce Słowa Bożego nie
mówi tylko o Jezusie. Ono mówi o tobie i o mnie.
Następny wiersz mówi o nas. Tak mówi Bóg: "Kto miłuje życie swoje, utraci je. A kto nienawidzi
swego życia na tym świecie, zachowa je ku żywotowi wiecznemu. Jeżeli ktoś Mi chce służyć, niech
idzie za Mną. A gdzie Ja jestem, tam i sługa Mój będzie. Jeśli ktoś Mnie służy, uczci go Ojciec
Mój." Dlaczego Jezus mówił te słowa? Ponieważ On mówił o tym, w jaki sposób mamy Jego
naśladować. Jezus był tym pierwszym owocem, tym nasieniem Bożym. Ale On również podawał
tutaj wzór. Żeby życie Boże mogło być w nas, my również musimy być tym nasieniem, które
umiera dla życia dla siebie. Jeżeli nie umieramy dla siebie, to pozostaniemy sami. Ale jeżeli
umrzemy - nie fizycznie, duchowo - to wydamy wiele owocu.
Bóg mówi do kaznodziejów w Polsce: "Jeżeli pozwolisz Mi wziąć twoje życie i jeżeli umrzesz dla
siebie, to Ja będę mógł objawić Swoje życie poprzez ciebie. I wtedy będzie wiele owocu. Ale jeżeli
postanowisz pozostać takim, jakim jesteś�" (On to mówi również do mnie, mówi to również do
brata Dawida, mówi to do kaznodziejów po całym świecie.) "�jeśli postanowisz pozostać taki, jaki
jesteś, to pozostaniesz sam. Ominę cię. Ja szukam świętych ludzi." To są zasady, które Bóg dał nam
w Swoim Słowie. Jest to nazwane podobieństwem o siewcy. Jestem pewien, że czytaliście to
wszyscy. Jest powiedziane, że siewca rozsiewa nasienie. W ósmym rozdziale Ewangelii Łukasza w
wierszu 15 jest powiedziane, że tym nasieniem jest Słowo Boże. I chcę się z wami podzielić czymś
na ten temat.
Chciałbym, abyście otworzyli Ewangelię Marka, rozdział 4. Ale zanim zaczniemy czytać ten
rozdział, chcę się jeszcze z wami czymś podzielić. W Psalmie 12 w wierszu 6 jest powiedziane, że
Słowo Pańskie jest czyste. Tak jak złoto, jak srebro, które jest doświadczone w piecu.
Siedmiokrotnie. To jest obraz proroczy. "�było Słowo, Słowo było Bogiem i Słowo było u Boga.
W nim było życie Boże i to życie było światłością ludzi." Wszystko w tym Słowie zostało
doświadczone w piecu tej ziemi. Jezus chodził tym Słowem. I to właśnie to oznacza. Kiedy jest
powiedziane, że to złoto jest siedmiokrotnie wypróbowane, to znaczy, że ono było wypróbowane aż
do doskonałości. Rozumiecie co to znaczy? To znaczy, że kiedy ja wypowiadam to Słowo, to nie
mówię według swojego autorytetu, ale w oparciu o autorytet Jezusa. I tak samo z wami. Dlatego w
tym Słowie jest taka wielka moc. Zostało już doświadczone na ziemi i udowodniono, że jest
prawdą. Ale Biblia również mówi, że to Słowo musi być czyste. To Słowo jest czyste, ale musi być
również czyste naczynie.
W Ameryce, na tym terenie, skąd ja pochodzę, rolnicy hodują dużo kukurydzy. Nie wiem za wiele
na temat uprawiania roli, ale nawet ja mogę hodować kukurydzę. Mogę wziąć jedno ziarenko
kukurydzy, wsadzić do ziemi i ono mi wyda kukurydzę. Nie dlatego, co ja zrobiłem, ale dlatego, że
wewnątrz tego nasienia jest podobieństwo. Bóg to w ten sposób stworzył. Nasienie kukurydzy,
kiedy zostanie zasiane w ziemi, umiera. Zewnętrzna część nasienia zostanie rozerwana, a z wnętrza
wychodzi życie tej kukurydzy. Słowo Boże jest takie samo. Kiedy zostanie zasiane w dobrym i
szczerym sercu, ma moc, aby wydać życie. Nie ma takiej mocy w piekle, która by mogła temu
przeszkodzić. W jaki sposób to się dzieje, nie wiemy. Słowo w Ewangelii Marka w 4 rozdziale w
wierszu 26 mówi: "Tak jest z Królestwem Bożym jak z nasieniem, które człowiek wrzuca w ziemię.
Czy on śpi czy wstaje, w nocy i we dnie nasienie wzrasta. On zaś nie wie jak, bo ziemia sama z
siebie owoc wydaje. Najpierw trawę, potem kłos, a potem pełne zboże w kłosie. Ale gdy owoc
dojrzeje, wnet się zapuszcza sierp, bo nadeszło żniwo." Bóg nam tu coś mówi. Mówi w wierszu 13:
"I rzekł: Nie rozumiecie tego podobieństwa, jak więc zrozumiecie wszystkie inne podobieństwa?"
Bóg mówi, że to jest najważniejsze ze wszystkich podobieństw. I mówi:
"Jeżeli nie rozumiecie, jak to nasienie Słowa wyrasta ożywione przez Ducha Świętego, aby się stało
życiem Bożym, jak będziecie mogli zrozumieć cokolwiek innego z tego Słowa ?" I chcę, żebyście
to zrozumieli.
Diabeł się nie boi ludzi, którzy mówią o Jezusie. Diabeł się nie boi kazań z tej Księgi. Są kazania z
Biblii rozlegające się w Ameryce każdej niedzieli, które nigdy nie zmieniły niczyjego życia, które
nigdy nie stworzyły głodu Boga. Więc jaka różnica. Diabeł się tego nie boi, ale drży na widok
świętego sługi Bożego, który umarł dla siebie, a żyje tylko dla Boga i mówi to Słowo, ponieważ on
jest nasieniem, które zostało zasiane do ziemi, on umarł dla siebie, a teraz wychodzi z niego życie
Boże. Cała moc piekła drży przed takim człowiekiem. Szatan się boi tego głosu, ponieważ ten
człowiek nie mówi na podstawie swojego autorytetu, nie mówi słów ludzkich, ale mówi z mocą
Bożą. I Bóg chodzi z tym człowiekiem. Ale to nasienie musi umrzeć. Każdy jeden z nas jest
podobny do tego nasienia.
Zanim Bóg będzie mógł potrząsnąć Polską, musi mieć takich sług, którzy będą mogli pójść do
ludzi, do tych którzy wołają: "Chcemy Jezusa widzieć", nie ubrani w siebie samego, ale w Boga.
Musimy się zmienić. Musimy paść na kolana ,żeby tak umrzeć. My nawet nie możemy wytworzyć
śmierci, musi tego dokonać Duch Święty. Ale On tego nie dokona, jeżeli nie przyjdziemy do Boga,
nie staniemy przed Nim, nie padniemy na kolana i nie będziemy Go prosić o skruchę.
Zatwardziałość naszego serca musi być skruszona przez Ducha Świętego, aby życie Boże mogło
przez nas świecić. Nie wystarczy wygłaszać kazania. Bóg ciebie ominie, jeżeli tylko będziesz
wygłaszał kazania. On chce świętych ludzi, którzy poświęcają godziny na społeczność z Nim,
zanim staną, aby mówić do ludzi. I oni wtedy nie przychodzą ze swoimi słowami, ale oni byli sam
na sam z Bogiem. Kiedy mówią, mówią Słowa Boże. Za tym kryje się moc, dlatego że w ich życiu
nastąpiła śmierć. Rozumiecie to co mówię? Czy w waszych sercach jest takie pragnienie? W moim
jest. Ja chcę umierać więcej niż kiedykolwiek przedtem, bo chcę, aby życie Boże ze mnie
wypływało. Mam nadzieję, że wy również takimi chcecie być.
W 1 Liście Piotra w rozdziale 1 wiersz 23 jest powiedziane, że narodziliśmy się na nowo, nie z
nasienia skazitelnego, ale z nieskazitelnego Słowa Bożego. Czytałem wam z Listu do Filipian, że
przeciwko temu działaniu Bożemu będzie wiele przeciwności. Te przeciwności przyjdą od ludzi.
Będzie wielu ludzi, którzy będą chcieli zatrzymać to Boże działanie. Ale to już nie jest wasza
sprawa, dlatego że Bóg będzie to kontrolował. On skontroluje to działanie i nic nie może temu
przeszkodzić. Diabeł przyjdzie do was, bo jeżeli nie będzie mógł tego zatrzymać poprzez ludzi,
będzie chciał to zrobić poprzez sługi Boże. I tam on będzie działał. Popatrzmy na to podobieństwo.
Wiersz 14 - siewca rozsiewa Słowo. Ci, którzy są na drodze to ci, do których, gdy usłyszeli, zaraz
przychodzi szatan i zabiera zasiane w nich Słowo. Mówi on tutaj, że są tacy ludzie, którzy nie mają
głębi gruntu. I kiedy Słowo zostanie zasiane, natychmiast ptaki z powietrza przychodzą i
wydziobują to ziarno. Ja nie mówię o ludziach, którym wy zwiastujecie Słowo Boże. Ja mówię o
was. Jakie jest twoje życie przed Bogiem? Jeżeli nie spędzasz czasu sam na sam z Nim, to masz
stwardniały grunt. I nawet jeżeli stoisz za kazalnicą i mówisz prawdę, ona nie wytworzy żadnego
życia, ponieważ to nasienie leży tylko na wierzchu gleby twojego serca. Ono nie stało się cząstką
twojego życia. I zanim słowa, wychodzące z twoich ust, dotrą do serc ludzi, diabeł je wykrada,
ponieważ w nich nie ma mocy.
Mówił o innych ludziach w wierszu 16 następująco: "Podobnie jest z zasianymi na gruncie
skalistym. Ci, skoro tylko usłyszą Słowo, zaraz je przyjmują z radością." Wiersz 17: "Lecz nie mają
w sobie korzenia, nie są ugruntowani. Gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla Słowa, wnet
się gorszą." W mojej Biblii jest powiedziane, że odpadają. To znaczy, że zaczną się potykać. Jest tu
mowa o ludziach, o kaznodziejach, którzy nie pozbywają się grzechu ze swojego serca. Bóg
pokazał im grzech. Wiesz co to jest, jeżeli On mówi o tym do twojego serca. Tam na drodze są
kamienie i Słowo Boże nie może się tam dostać. W świecie jest wielkie oszustwo. Kaznodzieje w
Ameryce, ponieważ przychodzą tłumy ludzi, albo ponieważ wydaje im się, że mają sukces w swojej
pracy, myślą, że Bóg jest z nimi, chociaż nie poświęcają czasu na społeczność z Nim. I to jest
oszustwo. Nie może być wzrostu, jeżeli nie mamy czasu na społeczność z Bogiem. W swoim życiu,
w zborze i w życiu ludzi, którym usługujesz. Słuchajcie mnie, proszę. W tobie musi nastąpić
śmierć, zanim może się zrodzić życie w innych. Musi tak być.
Mówię teraz o innych ludziach, w wierszu 18: "A innymi, zasianymi między ciernie są ci, którzy
usłyszeli Słowo, a troski tego wieku, ułuda bogactw i pożądanie innych rzeczy owładają nimi i
zaduszają Słowo tak, iż plonu nie wydaje." To jest inny rodzaj ludzi. Są ludzie, którzy przyjęli
Słowo, zostało ono zasiane w sercu i którzy trochę czasu poświęcają dla Boga. Trochę czasu
poświęcają na czytanie Słowa Bożego, trochę czasu poświęcają na modlitwę, ale nie są całkowicie
pochłonięci Bogiem. Ilu z was jest właśnie takimi? Modlicie się i czytacie Słowo, ale nie jesteście
całkowicie tym pochłonięci. Brat Dawid mówił o telewizji. Stwierdzacie, że wiele godzin
poświęcacie na oglądanie telewizji i stwierdzacie, że wasze umysły są zajęte planowaniem. Wasze
umysły są pełne innych zainteresowań. A potem zaczynacie mówić: "Chciałbym, aby moje warunki
się zmieniły, żeby moje okoliczności się zmieniły. Wtedy mógłbym lepiej służyć Bogu." I troski
tego świata wchodzą i zaduszają Słowo, bo nie może być wiary w Boga. Albo mówicie sobie tak:
"Jak wybudować kościół dla Boga? Jak ja to zrobię? Jak będę mógł zdobyć więcej ludzi do
kościoła? Jak to zrobić, żeby mi się lepiej powodziło?" Bo w Ameryce pastorzy myślą, że im więcej
mają ludzi, tym lepszymi są kaznodziejami. Ale Bóg nie patrzy na to w ten sposób. I dlatego On
zwraca się do Polski. W Ameryce to byłby bardzo mały zbór. Mamy zbory gdzie jest tysiące ludzi.
Ale Bóg omija Amerykę i przychodzi tutaj. Dlaczego? Ponieważ szuka ludzi, których nie interesuje
nic innego, tylko to co On czyni. Jeżeli masz takie ambicje, jeżeli chcesz mieć więcej wygód,
więcej bogactw, pożądasz innych rzeczy, Bóg ciebie ominie, ponieważ On ciebie nie może użyć.
Możesz mieć dobre kazanie, ludzie może cię będą chętnie słuchać i możesz nawet mówić prawdę,
ale w tym nie ma życia, ponieważ w tobie nie nastąpiła śmierć.
Otwórzcie Drugi List do Koryntian rozdział 4 wiersz 1: "Dlatego mając tę służbę, która nam została
poruczona z miłosierdzia, nie upadamy na duchu." Bóg mówi, że z Jego miłosierdzia została nam
powierzona służba. I zwróćmy uwagę co mówi w wierszu 2: "Lecz wyrzekliśmy się tego, co ludzie
wstydliwie ukrywają." Podoba mi się wasze tłumaczenie. Wyrzekliśmy się tego, co ludzie
wstydliwie starają się ukryć, z powodu ich grzechu. "Nie postępujemy przebiegle, ani nie
fałszujemy Słowa Bożego, ale przez składanie dowodu prawdy, polecamy siebie samych sumieniu
wszystkich ludzi przed Bogiem." W wierszu 3 mówi: "I nawet jeśli nasza ewangelia jest zasłonięta,
zasłonięta jest dla tych, którzy giną." Wiecie, łatwo jest kaznodziejom powiedzieć coś i mówić:
"Życzyłbym sobie, żeby katolicy widzieli to tak, jak ja to widzę." Łatwo jest powiedzieć baptystom:
"Dobrze by było, gdyby zielonoświątkowcy widzieli to tak, jak ja to widzę." Łatwo jest powiedzieć
zielonoświątkowcom: "Chciałbym, żeby baptyści widzieli to tak, jak ja to widzę." Ale to wszystko
nie wytwarza życia.
Chciałbym, żebyście zwrócili uwagę na to co On mówi. Mówi, że nasza ewangelia jest zasłonięta
dla tych, którzy giną. Powodem, dla którego ludzie nie mogą widzieć Jezusa, kiedy my
zwiastujemy, kiedy mówimy Słowo jest to, że na ich oczach jest zasłona. Tylko Bóg może tę
zasłonę zdjąć. Dalsze wiersze mówią, że mają zaślepione serce. Ale czego potrzebuje Bóg? Wiersz
siódmy: "My zaś mamy ten skarb w naczyniach glinianych, aby się okazało, że moc która wszystko
przewyższa jest z Boga, a nie z nas." Jeżeli poświęcamy czas na własne zainteresowania, nawet
jeśli chodzi o naszą służbę, jesteśmy bardzo zajęci tą naszą służbą i działalnością, a nie mamy czasu
na przebywanie sam na sam z Bogiem, to wszelka moc pochodzi z nas, a nie od Boga. Bóg musi
mieć w nas nasienie, które obumarło. Bóg złamie każde serce, które chce być złamane. On nie
patrzy na mnie tak jak człowiek. Słowo Boże powiada, że Bóg nie patrzy na to co my widzimy na
zewnątrz; On patrzy na serce. Bóg patrzy na serce. W Psalmie 44 Biblia nam mówi, że w sercu są
ukryte tajemnice człowieka. One są ukryte przed oczami wszystkich innych, ale Bóg je widzi. On
wybiera Swoich sług, według tego co widzi w ich sercu. Nie według tego co jest widoczne na
zewnątrz, lecz tego co oni czynią prywatnie. To Ci, którzy mają serce skierowane na to, by być z
Nim sam na sam. Ci, którzy się modlą (�) tak jak Paweł.
Paweł powiada w Liście do Rzymian w 9 rozdziale: "Jestem tak zatroskany o swój lud, że
życzyłbym sobie, abym ja sam stał się przekleństwem, aby mój lud poznał Chrystusa." Gdzie jest
ten duch wśród kaznodziejów? On nie był kimś szczególnym. Został wybrany przez Boga do
specjalnego zadania, ale był współsługą. Co znaczy być współsługą? Współsługa to człowiek, który
jest bardzo zainteresowany tym, aby ludzie, którym usługuje, znali Boga, który płacze z powodu ich
grzechów, którego bolą ich więzy i coś wewnątrz niego się pali. Chce, żeby byli wolnymi, a jednak
wie, że w nim nie ma mocy. Wie o tym, że moc jest u Boga i dlatego pozostaje sam na sam z
Bogiem, by wtedy, kiedy stanie przed ludźmi, życie Boże mogło przepływać przez niego. Bóg bada
wasze serca.
W Drugiej Księdze Mojżeszowej rozdział 33 jest powiedziane, że Bóg użył do budowy Przybytku
tylko tych, których serce mógł pobudzić do tego i których duch był ochotny. Kiedy Nehemiasz
odbudowywał mury, Słowo Boże powiada, że Bóg użył tylko tych ludzi, których serca mogły
zostać pobudzone. Tak samo jest w Księdze Aggieusza. Bóg popatrzył na kościół i powiedział:
"Dlaczego wy budujecie swoje własne domy, dlaczego robicie to, co was interesuje, kiedy Mój dom
jest opuszczony?" W Ameryce, kiedy byłem pastorem, mieliśmy bardzo dużo spotkań pastorskich.
Zbieraliśmy się razem, mieliśmy spotkania, robiliśmy nasze plany, organizowaliśmy i mieliśmy
społeczność. Potem wracaliśmy do domu ze zborów, ale nigdy nie widzieliśmy Bożego działania.
W następnym roku znowu zbieraliśmy się razem, robiliśmy plany, organizowaliśmy, ale wszystko
pozostało takie same. Prorok Aggieusz mówi: "Dlaczego zbieracie się razem?" Mówi: "Sadzicie, ale
nic nie rośnie. Otrzymujecie pieniądze, ale każdy ma dziury w kieszeniach. To wszystko jest na
nic." W czym jest problem? Odpowiada, że kiedy "zbieracie się razem, wtedy Mój dom jest pusty."
Chcę wam zadać pytanie: "Ilu z was było na nabożeństwach i ilu młodych ludzi wychodziło tutaj do
przodu, ilu z was to widziało? Czy odczuwacie płomień w waszych sercach za tymi, którzy mają
ten ból?" Wczoraj wieczorem brat Dawid poprosił młodych ludzi, którzy myśleli o popełnieniu
samobójstwa, aby podnieśli ręce. Połowa tego tłumu podniosła ręce. Czy wy odczuwacie ból tych
młodych ludzi? Czy chcecie odłożyć ten czas, który poświęcacie na telewizję, czy chcecie odłożyć
swoje zajęte życie, aby pozostać sam na sam z Bogiem, aby On dał wam ducha, który może płakać,
aby dał skruszone serce, abyście mogli wyjść i zwiastować Słowo Boże? Może powiecie: "Ale ja
nie wiem co powiedzieć takiemu narkomanowi. Nie wiem co powiedzieć człowiekowi, który chce
popełnić samobójstwo." Bóg zna ich potrzeby. Kiedy poświęcicie czas dla Boga, On wam pokaże,
jakie są ich potrzeby. Kiedy wypowiecie proste słowo, wtedy nie wasz, ale Boży autorytet złamie
zatwardziałość ich serca i wejdzie do nich życie Boże. Dlatego, że to właśnie Jego autorytet
powoduje.
Bóg najpierw patrzy na twoje serce. Mówię to z miłością. On patrzy i na moje serce. Czy Bóg mówi
ci coś odnośnie twojego życia? Czy może ostatnio pokazywał ci coś, co chce zmienić? Jeżeli nie, to
nie byłeś na kolanach przed świętym Bogiem. Bóg pokazuje mi wiele rzeczy w moim życiu, które
muszą się zmienić. One się muszą zmienić! On jest Bogiem świętym, a my jesteśmy ludźmi. Ja
bym nie mógł wymienić waszych grzechów, niektóre bym ominął. Ale wiem jedno: Jeżeli byłeś na
kolanach przed Bogiem, to widziałeś jakąś ciemność w swoim sercu. Jeżeli nie stoisz przed
Bogiem, wydaje ci się, że jest wszystko w porządku. A to jest twój grzech. Chcę aby Bóg mi dał
ducha skruszonego, abym mógł płakać za Polską i za moim własnym krajem, za wierzącymi
wszędzie. Czas jest krótki, a przed nami jest wielkie zadanie. Nasza moc jest niewystarczająca. Nie
możemy tego zrobić tak jak robiliśmy to w przeszłości. Bóg tego musi dokonać w nas. On musi
złamać tę ciernistą ziemię. Musi usunąć kamienie i złamać zatwardziałość serca.
Psalm 27 wiersz 19 mówi, że tak jak w wodzie widać odbicie naszej twarzy, tak samo serce
człowieka jest odbiciem tego co jest wewnątrz. Oznacza to, że kiedy ja patrzę na wodę, na czystą
wodę, widzę odbicie swojej twarzy. Kiedy staję przed świętym Bogiem to widzę odbicie swojego
serca. A Bóg jest wierny. Jeżeli tak zrobię, Bóg obmyje moje serce i On spowoduje skruchę, złamie
zatwardziałość. Nie może tego uczynić, jeżeli nie przychodzę przed Jego święte oblicze. Ale Bóg
jest wierny.
W 1 Księdze Samuela w 7 rozdziale jest takie słowo: "Jeżeli nawrócicie się do Pana z całego serca,
usuniecie wszystkich bożków, wszystkie bałwany, wszystko co zajmowało wasze serce, skierujecie
swoje serce do Pana i będziecie tylko Jemu służyć, Ja was wyrwę." I to jest poselstwo dla Polski,
ale musi to nastąpić w twoim sercu.
Chcę się podzielić z wami czymś proroczym. Jest to zapisane w 2 rozdziale Księgi Ozeasza. Kiedy
brat Dawid otrzymał wizję tego co Bóg chce czynić w Polsce, podzielił się ze mną słowem z Księgi
Izajasza 49, kilka tygodni przed naszym przyjazdem. Zacząłem się modlić w tej sprawie i to
przemówiło do mojego serca. Modliłem się aby Bóg to tutaj wykonał. Zacząłem przejmować
autorytet nad mocami ciemności, które chciałyby wam przeszkodzić. Kiedy to czyniłem, zostałem
pochwycony w Duchu. Nie miałem widzenia, nie było to nawet jakieś wielkie przeżycie
emocjonalne. W swoim sercu zostałem pochwycony przez to, co Bóg chce tutaj czynić. Pokierował
mnie On do kilku innych miejsc Słowa Bożego. Oto co zobaczyłem.
W Księdze Ozeasza w 2 rozdziale 16 wiersz jest napisane: "Dlatego teraz Ja zbawię ją i zaprowadzę
na pustynię i przemówię do jej serca i dam jej tam winnicę, a z doliny Achor uczynię bramę nadziei
(albo drzwi nadziei)." Moja Biblia mówi, że ona będzie tam śpiewać tak jak w dniach swojej
młodości. Sprawdzałem to z oryginalnym greckim językiem i okazało się, że jest tak jak w waszej
Biblii. Jest powiedziane: "I słuchać Mnie tam będzie jak w dniach młodości, jak w dzień swego
wyjścia z ziemi egipskiej."
Egipt jest obrazem tego świata. Chcę wam powiedzieć co Bóg mi powiedział poprzez to Słowo.
Powiedział, że będzie wielu kaznodziejów, którzy w dniach swojej młodości, wtedy, gdy przyszli
do Jezusa, mieli ten płomień w swoim sercu, wiedzieli, że Bóg wszystko może wykonać. Ich oczy
były skierowane na niebo. Ale przez ten czas, gdy pracowali, zmagali się i nie widzieli żadnego
większego poruszenia. Wielu z was jest w tej chwili w tym miejscu. I tak myśleliście sami w sobie:
"Taka praca i żadnych wyników." Patrzę na pracę która jest przede mną i tak sobie myślę: "Boże, co
jest potrzebne, aby Twoja ewangelia dotarła do tego całego narodu? Bo jest tylu ludzi, którzy Ciebie
nie znają; są pogrążeni w bałwanach i fałszywych nadziejach religijnych. Ilu z was tak właśnie
odczuwało w swoich sercach? Chciałbym, żebyście podnieśli swoją rękę, jeżeli w waszym sercu
było coś takiego, takie zniechęcenie, na widok ogromu pracy, która jest do wykonania. Bóg ma dla
was słowo. On mówi tak: "Ty musisz mieć czas, aby być sam na sam ze Mną. Pozwól Mi oczyścić
twoje serce. Musisz do Mnie wołać, pozwolić Mi, abym mógł cię złamać, skruszyć, abyś mógł
płakać z powodu tych ludzi, abyś mógł się utożsamić z ich bólem, abyś mógł płakać nad
bałwochwalstwem swojego kraju." Bóg nie użyje ani jednego człowieka w Polsce, który nie może
płakać nad bałwochwalstwem waszego kraju. Nad religijnym bałwochwalstwem. Ani jednego
takiego nie będzie mógł użyć. Ja nie mówię o tym, że wy nie wiecie, że tak jest. Mówię o płakaniu
nad tym. Musimy odczuwać Bożą litość, Boże współczucie dla tych ludzi. Musimy patrzeć na nich
poprzez Jego miłość, poprzez Jego oczy i płakać nad tym.
Zwróćcie uwagę co On mówi: "Z doliny Achor uczynię bramę nadziei."
Dolina Achor jest wspomniana w Księdze Jozuego w rozdziale 7. To było wtedy, gdy Achan i jego
rodzina zostali ukamienowani. Pamiętacie Achana. Naród Izraelski odniósł wielkie zwycięstwo.
Jozue zaczął się modlić, dlatego że po tym zwycięstwie doznali wielkiej porażki. Ale Bóg powiada:
"Wstań z kolan. Nie pomoże ci modlitwa, dlatego że w obozie jest grzech. Musicie usunąć grzech,
zanim modlitwa wasza będzie mogła mieć jakąś moc." Dowiedzieli się, że grzesznikiem w tym
wypadku był Achan. On właściwie nie popełnił wielkiego grzechu. On nie popełnił cudzołóstwa,
nie był pijany, ale miał grzech miłości do innych rzeczy. Kiedy widział trofea pochodzące ze
zwycięstwa, to mówi sobie tak: "Wezmę sobie trochę z tego skarbu i trochę z tego skarbu, i trochę z
tego skarbu, bo troszkę mi nie zaszkodzi." Bóg powiedział:
"Ja tego nie mogę przyjąć. Jeżeli macie posiąść tę ziemię, to ten duch musi odejść." Ten duch musi
odejść spośród nas - kaznodziejów Słowa Bożego. Musimy chcieć być tylko mężami Bożymi i mieć
pragnienie tylko Jego. Są radosne uczucia, które muszą odejść, nawet duchowa arogancja, która
musi odejść. Wszelkie samo postanowienie musi odejść, wszelkie pragnienie tych rzeczy, które
powoduje, że nie mamy czasu na sam na sam z Bogiem. To musi odejść. Bóg mówi, że musimy to
potraktować tak, jak oni wtedy potraktowali grzech Achana w dolinie Achor. Co oni zrobili? Wzięli
ten grzech, wzięli wszystkie skarby Achana, całą jego majętność, jego rodzinę i Achana i jest
powiedziane, że go ukamienowali na śmierć. Spalili go, a kiedy skończyli, naznosili wielką kupę
kamieni i złożyli na nim. I Bóg nazwał to doliną Achor.
Wiecie co On mówi do nas? Bóg mówił do Polski. On was już zawiódł na pustynię. Byliście już na
pustyni, ale Bóg was pociąga. Te warunki, które widzicie, ta samotność, ta rozpacz, którą
odczuwają młodzi, nie jest spowodowana waszymi warunkami. Bóg to spowodował. On pozwolił,
aby tak się stało, ponieważ wasz naród jest gotowy, aby posłuchać Boga. Wasz naród powie: "My
chcemy widzieć Jezusa." To co diabeł chciał uczynić złego, Bóg w Swojej suwerenności
wykorzystał do otwarcia drzwi. Ale zanim to się będzie mogło stać, Bóg musi mieć Swoich sług,
którzy powiedzą: "Boże przebacz mi, że marnotrawiłem czas. Boże przebacz mi, że spędzałem czas
przed telewizorem, marnotrawiłem czas na swoje obowiązki. Boże przebacz mi, że stoję za Twoją
kazalnicą z kazaniem, a nie z poselstwem, które jest pełne ognia, które bym otrzymał wtedy,
gdybym był sam na sam z Tobą. Ja chcę, aby to się paliło w moim życiu. Chcę te rzeczy
znienawidzieć tak bardzo, aby je ukamienować na śmierć. A wtedy nanosić kupę kamieni, żeby już
nigdy więcej nie mogło to powstać z martwych w moim życiu.
Dlatego chcę umrzeć i być tylko mężem Bożym. Wołać do Niego i mówić:
"Boże uczyń mnie takim człowiekiem, uczyń mnie takim mężem Bożym."
Chcę się tym z wami podzielić.
Chcę wam coś powiedzieć o problemie Ameryki. Otwórzmy Księgę Ozeasza, rozdział 13, wiersz 4.
"Bo Ja, Pan, jestem twoim Bogiem od wyjścia z ziemi egipskiej, a Boga oprócz Mnie nie
powinieneś znać. Poza Mną nie ma zbawiciela." Wierzę, że gdyby Jezus miał posłać Swoje Słowo
do Ameryki, gdyby Jezus przyszedł do Ameryki i chodził po naszym kraju w ciele, powiedziałby to
co powiedział do innych dwóch miast:
"Biada ci Chorazynie, biada ci Betsaido! Gdyby cuda, które się działy w tobie, działy się w
Sodomie i Gomorze, oni by pokutowali. Ale wy nie pokutowaliście." Tak by powiedział do
Ameryki. Bo myśmy słyszeli tyle ewangelii, mieliśmy tyle Słowa, mieliśmy tyle kazania� Można
pójść do księgarni w Ameryce, można kupić komentarze, można kupić księgi na temat ewangelii,
można kupować książki, które mówią o życiu ludzi z Bogiem. To wszystko mamy, ale jednego nie
mamy. Nie mamy świętych sług. Z całą tą ewangelią ludzie nie zamykają się sam na sam z Bogiem,
dlatego, kiedy stają za kazalnicą, mówią na podstawie swojego autorytetu. I nic się nie zmienia.
Niewielu ludzi dostępuje zbawienia. Duże ilości ludzi przychodzą do kościoła, ale to nie wytwarza
świętego życia.
Zanim może być wytworzone święte życie, nasienie musi wpaść do ziemi, musi się upokorzyć
przed Bogiem, umrzeć dla siebie. Dopiero wtedy może przynieść wiele owocu. Owoc, który
przynosi, to nie ilość. Owoc, który powinno przynieść, to życie i charakter Jezusa w życiu tych
ludzi. Bóg powiada: "Jeżeli mi pozwolisz stworzyć w twoim sercu tę śmierć�"(Bracia pastorowie
słuchajcie mnie) �"Ja stworzę w ponadnaturalny sposób życie w tych, którym usługujesz." Możesz
mówić to samo kazanie, ale ponieważ ty jesteś inny, to życie Boże może przejść przez ciebie i ono
wtedy nie spada na złą ziemię, ale w nadnaturalny sposób zmienia ludzi.
W 2 Liście do Koryntian w 4 rozdziale Paweł powiada: "Zawsze na swoim ciele noszę śmierć
Chrystusową, po to aby życie Boże mogło się we mnie objawić." I w wierszu 12 tego samego
rozdziału, powiedział tak: "Tak że śmierć swojego dzieła dokonuje we mnie, ale życie w was." To
jest zasada nasienia. To jest zasada Słowa Bożego. Jeżeli śmierć działa w was, to życie będzie
działało w tych, do których mówicie.
W Księdze Ozeasza rozdział 13 wiersz 5 jest pokazana Ameryka: "Ja cię pasłem na pustyni, w kraju
spiekoty. Lecz gdy sobie znaleźli pastwiska, nasycili się. A gdy się nasycili, ich serce urosło w
dumę, dlatego o mnie zapomnieli." Tak się stało w Ameryce. Byli tak zadowoleni, że stali się
dumni. W Ameryce jest takie pojęcie, że Ameryka będzie narzędziem zbawienia całego świata. Ale
my nie przyjechaliśmy tutaj, żeby wam to powiedzieć. Przyjechaliśmy, żeby wam powiedzieć:
"Miejcie nadzieję w Bogu. On przygotował wasz kraj i On chce przygotować wasze serca." Bóg
jest objawiany przed waszymi oczami i objawia wam, że wasz kraj jest przygotowany przez Niego.
On jest przygotowany na wielkie działanie Jego Ducha. A teraz On musi przygotować was. Musicie
mieć serce całkowicie oddane Bogu.
Wiersz 7 (o tym mówił brat Dawid) - powiada, że jeżeli jakiś naród się nasyci i serce ich urośnie w
dumę, zapomną co Bóg czyni. "Dlatego stanę się dla nich jak lew. Będę czyhał jak pantera przy
drodze. Napadnę na nich jak niedźwiedzica, której wzięto młode. Rozedrę w piersi ich serce, pożrę
ich tam jak lwica. Rozszarpie ich dziki zwierz. Ponieważ to jest twoja zguba, Izraelu, który jesteś
przeciwko Mnie, przeciwko Temu kto ci pomagał." Powinniście się modlić za Amerykę,
powinniście się modlić za wierzących w Ameryce. I powinniście się modlić za tych w Ameryce,
którzy w dalszym ciągu mogą słuchać ewangelii, którzy wołają i mówią: "My chcemy widzieć
Jezusa!" Bo będą tacy ludzie.
Jeszcze chciałbym podzielić się z wami tym co Bóg mi powiedział.
Księga Izajasza 49 rozdział wiersz 1. Ja nie rozumiałem, aż do przyjazdu tutaj, co Bóg chciał
powiedzieć do mnie poprzez to słowo. Wiersz 1: "Słuchajcie mnie wyspy i uważajcie wy dalekie
narody! Pan powołał mnie od poczęcia. Od łona matki nazwał mnie po imieniu. I uczynił moje usta
ostrym mieczem. W cieniu swojej ręki mnie ukrył." Pozwólcie, że wam powiem, o kim On mówi.
W Liście do Kolosan Biblia mówi: "To są ci, którzy są ukryci." To o nich mówi. "Jeżeli zostaliście z
Chrystusem wzbudzeni, to niech oczy wasze będą skierowane na to co jest w górze." Niech serce
wasze pali się do tego co jest w górze, gdzie jest Chrystus, który siedzi po prawicy Boga. Niech
wasz umysł będzie skierowany na to co jest w górze. Niech wasze serce będzie pochłonięte tym co
Jego interesuje, Jego Słowem. Bądźcie całkowicie pochłonięci Jego obecnością, poprzez modlitwę.
Nie kierujcie waszego umysłu na to co jest na świecie, ponieważ wyście umarli. Życie wasze jest
skryte w Chrystusie, w Bogu, kiedy Chrystus jest waszym życiem. Jeżeli Chrystus jest waszym
życiem, to wasze życie jest skryte z Chrystusem. To oznacza, że już nie widać ciebie, ale poprzez
ciebie widać Jezusa. Możesz nawet o tym nie wiedzieć, ale inni to zauważą. Oni zobaczą w tobie
charakter Jezusa. Ale to dzieje się tylko wtedy, gdy przebywasz sam na sam z Bogiem i załatwiłeś
sprawę grzechu w twoim sercu, a także sprawę osobistego pragnienia, by więcej posiadać. Gdy
uśmierciłeś swoje osobiste pragnienia na rzecz służby dla Niego. Czy już uporałeś się z zazdrością?
Co będzie, jeżeli Bóg będzie bardziej niż ciebie używał tego kto siedzi koło ciebie? Czy w twoim
sercu będzie zazdrość? Czy to jest coś takiego, z czym jeszcze przedtem nie miałeś do czynienia?
Jeżeli tak jest, to Bóg ciebie ominie.
Wielu z was tutaj przejdzie poważne doświadczenie. Właśnie w taki sposób. Są niektórzy na
wysokich stanowiskach, a Bóg użyje ludzi, o których nikt jeszcze nigdy nie słyszał. On może użyć i
ciebie, ale On chce doświadczyć twoje serce, wszystko co w nim jest. Chce się dowiedzieć co jest w
twym sercu. Bóg powiedział do Dawida: "Oczy Moje przepatrują ziemię. Ja chcę się potężnie
objawić każdemu, którego serce całkowicie należy do Boga." On pokaże Swoją moc tobie, jeżeli
twoje serce będzie całkowicie do Niego należeć. Bóg kryje swoich sług w Chrystusie po to, aby
tylko Jego znajdować. Jeżeli chcesz być takim człowiekiem, to On cię takim uczyni.
W wierszu 2 tego samego rozdziału mówi: "Uczynił moje usta ostrym mieczem. W cieniu Swej ręki
mnie ukrył. Uczynił mnie strzałą gładką i w Swoim kołczanie mnie schował." To uczyni Bóg, gdy
będziesz z Nim sam na sam. Tak jak woda odbija twoją twarz, tak samo twoje serce jest odkryte
przed świętym Bogiem. Będziesz przed Nim płakał i On cię będzie polerował, usuwał wszystkie
szorstkości. Uczyni cię gładką strzałą, która będzie mogła poruszać się szybko i z wielką mocą, do
celu, do którego cię pośle. Stojąc przed ludźmi będziesz mówił w mocy. I chociaż to będą proste
słowa, to nie chodzi o piękno twojego kazania. To nie twoje piękne słowa, ale moc życia, które
pochodzi od Boga. Ono dociera do serca ludzi i ich życie się zmienia. Oni objawiają Jezusa.
Wiersz 3: "I rzecze do mnie: Jesteś moim sługą Izraelu, przez ciebie się wsławię." Ale ja
pomyślałem: "Na darmo się trudziłem. Często myślałem sobie, że na próżno pracowałem, próżno i
daremnie zużyłem swoją siłę." To jest człowiek, który ciężko pracował. Widzę co Bóg z tobą
uczynił. Wiem, że wielu z was ma utrudzone serce, ale Bóg chce od ciebie czegoś więcej. On
pozwala ci uchwycić jedno spojrzenie tego, co chce uczynić. Wierzę, że Bóg da wam czas
przygotowania, zanim nastąpi to wielkie wylanie. Ja nie wierzę, że w jednym momencie będą
przychodzić setki ludzi i wypełniać wasze kościoły. Ale słuchajcie, nie pozwólcie, aby wam diabeł
powiedział, że tak się stało z powodu jakiegoś ewangelisty z Ameryki, np. Dawida Wilkersona. Bóg
daje ci czas, abyś wszystko uporządkował i całkowicie oddał Mu swoje serce. Jeżeli nie zamkniesz
się sam na sam z Nim, to ominie ciebie. Bóg daje ci czas; czas na pokutę dla sług, czas aby szukać
Boga z całego serca, aby to życie mogło się objawić. Ludzie, którzy to czynią mówią: "Wiele się
natrudziłem."
Druga część wiersza 4 mówi: "A jednak moje prawo jest u Pana, a moja zapłata u mojego Boga. A
teraz zaś mówi Pan, który mnie stworzył swoim sługą od poczęcia, aby nawrócić do Niego Jakuba i
wybrać do Niego Izraela, gdyż jestem uczczony w oczach Pana, a mój Bóg stał się moją opoką."
Wydaje mi się, że nigdy nie stałem przed grupą pastorów, którzy są bardziej uhonorowani przed
Panem. Nie stałem jeszcze przed ludźmi, którym Bóg tyle powierzył co wam. Ale On będzie
używał tylko tych strzał, które są wypolerowane. On będzie używał tylko tych, którzy rozprawili się
ze swoim grzechem, którzy proszą Boga, aby spowodował w nich płacz, aby złamał w nich
zatwardziałość i którzy poruszają się w duchu oczekiwania, ponieważ przebywali z wielkim
Bogiem i to oczekiwanie działa w ich sercu. Możesz powiedzieć: "Ale ja nie mam tego
oczekiwania." Może niektórzy je mają, a niektórzy nie.
Bóg mówi w Księdze Ezechiela 44 rozdziale, że On nie będzie używał Lewitów, których serca
skłoniły się do bałwanów." Lewici to są słudzy. Mówi, że użyje tylko tych, którzy są ubrani w
czyste płótno, od głowy aż do stóp, bez żadnej domieszki wełny. Wełna reprezentuje cielesne,
samolubne życie; życie według ciała, które jest pogrążone w swoich zachciankach. On mówi:
"Żaden kaznodzieja, który jest ubrany w wełnę czy obcy, albo nie obrzezany w sercu, nie może
wejść przed Moje oblicze, aby mógł służyć tym co jest u Mnie święte." "Obcy" to człowiek, który
nie spędza czasu z Bogiem. On jest obcy przed obliczem Bożym, nie czuje się wygodnie będąc sam
na sam z Bogiem, bo nie ma Mu nic do powiedzenia. Bóg takiego człowieka nie użyje.
"Nieobrzezani w sercu" to ci, którzy nigdy nie pozwolili, aby nurt Ducha Świętego odcinał ich
grzech, by ich serce mogło należeć całkowicie do Boga. On mówi: "Ja nie będę używał tych ludzi."
Mówi: "Jedynie będę używał tych, którzy nie skłonili swego serca do innych bożków i bałwanów,
których serce całkowicie do Mnie należy, którzy są ubrani w len." I Bóg mówi tak: "Ja pozwolę im
się do Mnie przybliżyć, aby służyli przy Moim stole i aby mogli służyć Moimi świętymi rzeczami."
W wierszu 23 rozdziału 44 Księgi Ezechiela mówi: "Ci słudzy będą uczyć Mój lud różnicy między
świętym i nieczystym, między czystym i nieczystym." Takich sług, kaznodziejów, On będzie
używał.
Jeszcze jednym miejscem ze Słowa Bożego chciałem się z wami podzielić. Księga Malachiasza
rozdział 2. Nie planowałem czytać tego słowa, ale wiem, że Pan chce abym się nim podzielił.
Wiem, że chce, abyśmy potem szukali Jego oblicza. Księga Malachiasza rozdział 2 wiersz 1: "A
teraz was kapłani dotyczy to postanowienie. Jeśli nie usłuchacie i nie weźmiecie tego do serca, że
macie oddawać cześć Mojemu imieniu, mówi Pan Zastępów, to ja rzucę na was klątwę. Przeklnę
wasze błogosławieństwo, zaiste już je przekląłem, gdyż nie bierzecie tego do serca."
To stało się już z wieloma kaznodziejami w Ameryce, z wieloma ludźmi. Bóg mówił: "Pokutujcie",
ciągle na nowo, ale oni tego nie przyjęli do serca. Nie mamy już wiele czasu. Wierzę, że Bóg tego
Swojego dzieła dokona szybko, ale da wam czas, abyście sprawdzili swoje serca, aby być sam na
sam z Bogiem.
Przeczytajmy jeszcze dwa miejsca Słowa Bożego. Od wiersza 4: "I poznacie, że wydałem dla was
to postanowienie, aby Moje przymierze z Lewitami trwało." To są kaznodzieje, którzy nie pokłonili
się bałwanom. Co On do nich mówi? "Moje przymierze z nimi, to było przymierze życia i pokoju."
Wiersz 6: "Na jego ustach była prawdziwa nauka, na jego wargach nie znalazła się przewrotność. W
pokoju i prawości postępował ze mną." To był człowiek, który spędzał czas z Bogiem i z tego
powodu w jego sercu był pokój, a w jego ustach była prawdziwa nauka. Nie jego własne słowa, ale
słowa Boże. Na jego wargach nie ma przewrotności. Biblia mówi, że wargi to nie problem.
W Ewangelii Marka w 7 rozdziale jest powiedziane, że to co wychodzi z serca, to wymawiają usta.
To jest człowiek, który oczyścił swoje serca przed Bogiem. Popatrzmy, co Bóg powiada, że zrobi z
tym człowiekiem. W jego ustach nie było nieprawości, tylko prawdziwa nauka. "Chodził ze Mną w
pokoju i w prawości" - popatrzcie - "i wielu odwracał od niesprawiedliwości." Wielu odwracał od
grzechu, dlatego, że przebywał z Bogiem. Wiersz 7 : "Gdyż wargi kapłana, sługi Bożego, powinny
mieć wiedzę i z jego ust ludzie chcą mieć wskazania, gdyż on jest posłańcem Pana Zastępów. Ale
niektórzy zboczyliście z drogi i sprawiliście, że wielu się zachwiało w zakonie i wyście zerwali
przymierze z Lewim."
Usługa Davida Wilkersona i Boba Phillipsa do kaznodziejów w Polsce, Wrocław, kwiecień 1986 r. Z taśmy
magnetofonowej spisała Daniela Gizicka, tłumaczył Paweł Cieślar. Użyto za zgodą autora.